Lubelskie. Neolityczne narzędzie odnalezione w dolinie rzeki Wieprz
W miejscowości Drążgów w powiecie ryckim dokonano przypadkowego odnalezienia narzędzia określanego jako wiórowiec – sztylet. Artefakt pochodzi z neolitycznej kultury lubelsko-wołyńskiej, datowanej na 4100 – 3650 p.n.e. Ze względu na kunszt wykonania przypuszcza się, że przedmiot należał do osoby o wysokim statusie społecznym.
2024-04-16, 05:40
O odkryciu krzemiennego retuszowanego wióra (kamiennego podłużnego narzędzia o długości większej niż dwukrotna szerokość) poinformował w mediach społecznościowych Lubelski Wojewódzki Konserwator Zabytków. W literaturze archeologicznej przedmioty tego typu określane są jako wiórowce-sztylety.
"Atrybut wysokiego statusu społecznego"
- Tak dobrze zachowane wiórowce, w całości, spotykane są przede wszystkim w obiektach grobowych. W związku z tym należy się spodziewać obecności tego typu obiektu w okolicy miejsca odkrycia. Ze względu na kunszt wykonania można przypuszczać, że wiórowiec-sztylet stanowił atrybut wysokiego statusu społecznego osoby go noszącej - podaje Lubelski Wojewódzki Konserwator Zabytków.
"Przemawia za tym również fakt, że tego typu przedmioty spotykane są tylko przy niektórych pochówkach", czytamy w komunikacie. O pozycji, jaką za życia miał zmarły, może świadczyć np. lokalizacja wiórowców-sztyletów przy pochówku. Umieszczane były one np. przy głowach, na klatkach piersiowych (żebrach) oraz w okolicach bioder.
- Na terenie Polski odkryto do tej pory jedynie kilkanaście grobów z tego typu wyposażeniem. Głównie na terenie wschodniej Lubelszczyzny, między Wieprzem a Bugiem - opisuje Lubelski Wojewódzki Konserwator Zabytków, powołując się na artykuł prof. Anny Zakościelnej z Instytutu Archeologii UMCS na temat wiórowców-sztyletów.
REKLAMA
Artefakt z neolitu
Odnaleziony w miejscowości Drążgów wiórowiec-sztylet ma długość ok. 13 cm. Wykonano go z krzemienia wołyńskiego. Jego wierzchołek uformowany został pazurowato, natomiast do formowania krawędzi użyto skośnego retuszu rynienkowatego.
- Długie wióry i różne odmiany wiórowców są stałym elementem inwentarzy krzemiennych neolitycznej kultury lubelsko-wołyńskiej (4100 – 3650 p.n.e.), z którą należy wiązać również i nasz egzemplarz - podaje w komunikacie Lubelski Wojewódzki Konserwator Zabytków.
***
***
REKLAMA
Obecnie zabytek znajduje się w Instytucie Archeologii Uniwersytetu Marii Skłodowskiej-Curie, gdzie będzie szczegółowo opracowywany. Wykonane zostaną m.in. badania traseologiczne, które pozwolą ustalić funkcję przedmiotu na podstawie zachowanych śladów powstałych w trakcie jego użytkowania. Wiórowiec docelowo przekazany zostanie do Muzeum Narodowego w Lublinie.
Nauka w Polsce/Lubelski Wojewódzki Konserwator Zabytków/th
REKLAMA