95 urodziny generała Zbigniewa Ścibora - Rylskiego

Posłuchaj

Jan Ołdakowski o gen. Zbigniewie Ściborze - Rylskim

Dodaj do playlisty

Dodaj do playlisty

W czasie wojny obronnej 1939 roku walczył w I Pułku Lotnictwa "Warszawa", a następnie w ramach grupy operacyjnej generała Kleeberga - pod Łęczną i Kockiem. Po kapitulacji dostał się do niewoli niemieckiej, z której uciekł w lipcu 1940 roku. Następnie został członkiem ZWZ - AK. Od styczniu do lipca 1944 roku walczył w szeregach 27. Wołyńskiej Dywizji Piechoty Armii Krajowej. Brał udział w Powstaniu Warszawskim, pełniąc funkcję zastępcy dowódcy Batalionu "Czata 49" w Zgrupowaniu "Radosław".

WIĘCEJ NA STRONIE POŚWIĘCONEJ POWSTANIU WARSZAWSKIEMU

Po wojnie generał Zbigniew Ścibor-Rylski należał między innymi do grupy inicjatywnej utworzenia Muzeum Powstania Warszawskiego, a w 1989 roku założył Związek Powstańców Warszawskich - jest jego prezesem od 1990 roku. Bierze udział w pracach Rady Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa. Jest też członkiem Kapituły Orderu Wojennego Virtuti Militari. Został odznaczony między innnymi dwukrotnie Krzyżem Srebrnym Orderu Wojennego Virtuti Militari, dwukrotnie Krzyżem Walecznych, Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski, Krzyżem Partyzanckim, Warszawskim Krzyżem Powstańczym.

Zbigniew Ścibor-Rylski urodził się 10 marca 1917 roku w Browkach na Ukrainie. Po zdobyciu Kijowa przez wojska polskie wraz z rodziną przyjechał do Polski, gdzie w 1939 roku ukończył Szkołę Podchorążych Lotnictwa w Warszawie. Otrzymał przydział do I Pułku Lotniczego Warszawa Okęcie, który 6 września 1939 roku został ewakuowany na południowy-wschód i dołączył do samodzielnej grupy operacyjnej " Polesie", pod dowództwem generała Franciszka Kleeberga. Ścibor-Rylski brał udział w walkach pod: Mrozami, Łęczną, Adamowem, Kockiem. Po kapitulacji grupy generała Kleeberga, został wywieziony do Kielc, następnie do obozu w Stargardzie, a stamtąd na roboty w Horoście, Strossdorfie i Piritz, skąd udało mu się uciec 1 lipca 1940 roku. W sierpniu 1940 roku Ścibor-Rylski wstąpił do ZWZ-AK - kierował oddziałem przejmującym zrzuty lotnicze na terenie województwa warszawskiego. Od stycznia do lipca 1944 roku walczył w szeregach 27. Wołyńskiej Dywizji Piechoty Armii Krajowej, w kompanii "Warszawskiej" jako dowódca plutonu, a następnie dowódca kompanii "Motyl". W lipcu 1944 roku został oddelegowany do Warszawy, gdzie walczył w Powstaniu Warszawskim, pełniąc funkcję zastępcy dowódcy Batalionu "Czata 49" w Zgrupowaniu "Radosław". Brał udział w walkach na szlaku bojowym: Wola - Stare Miasto - Czerniaków - Mokotów - Śródmieście. Po kapitulacji Powstania jako ranny dostał się do obozu w Pruszkowie, skąd wkrótce uciekł i po dołączeniu do grupy "Kedyw" pułkownika "Radosława" prowadził dalszą walkę z okupantem. Po wojnie Zbigniew Ścibor-Rylski był kierownikiem Biura Samochodów Remontowanych Motozbyt w Poznaniu, a następnie od 1956 roku pracował w Zjednoczonych Zespołach Gospodarczych INCO.