Bitwa pod Dębem Wielkim - Polacy biją Rosjan

Bitwa stoczona 31 marca 1831 roku stanowiła drugi etap wiosennej ofensywy sił polskich. Kolumna wojsk dowodzona przez generała Jana Skrzyneckiego zaatakowała frontalnie siły rosyjskie pod dowództwem generała Grigorija Rosena.

Po stronie zaborców walczyło około 10 tysięcy piechoty i jazdy, dysponujących 20 działami. Po stronie polskiej - 30 tysięcy żołnierzy. O polskim zwycięstwie przesądziły: przełamanie prawego skrzydła Rosjan oraz kawaleryjska szarża generała Stefana Skarżyńskiego. Zabitych, rannych lub wziętych do niewoli zostało łącznie 5-6 tysięcy Rosjan. Polacy zdobyli wiele wojskowego sprzętu i broni, w tym ponad 10 dział, przy niskich stratach własnych. Przejęli również dokumenty zawierające plany dyslokacji armii marszałka Iwana Dybicza w widłach Wisły i Wieprza.
Polacy w bitwie stracili 200-300 żołnierzy. Wcześniej, tego samego dnia, doszło również do walk pod Wawrem, gdzie polskie zgrupowanie odniosło zwycięstwo nad rosyjskim korpusem generała Fiodora Geismara. Efekt zwycięstw pod Dębem Wielkim i Wawrem nie został jednak w pełni wykorzystany. Jan Skrzynecki nie zarządził bowiem pościgu za wycofującymi się Rosjanami, co pozwoliło im zachować wartość bojową. Niedługo potem rosyjskiej armii udało się powstrzymać polską ofensywę.