Lin Biao już w wieku 20 lat przystąpił do Komunistycznej Partii Chin, zostając obok Zhu De najważniejszym dowódcą komunistycznym. Młodość Lin Biao to przede wszystkim błyskotliwa kariera wojskowa. Walki z Kuomitangiem na początku lat 30., potem wojna chińsko-japońska, w czasie której dowodził między innymi w zwycięskiej bitwie pod Pingxingguan. Po kapitulacji Japonii organizował komunistyczne siły zbrojne na obszarze Mandżurii, którymi dowodził po wybuchu wojny domowej z Kuomintangiem w 1946 roku, w znacznej mierze przyczyniając się do zwycięstwa komunistów.
Za początek kariery politycznej Lin Biao można uznać rok 1955, gdy wstąpił w szeregi Biura Politycznego KPCh. Powoli umacniał swoją pozycję polityczną, by w roku 1966 zostać wiceprzewodniczącym partii rządzącej. Był jednym z czołowych architektów rewolucji kulturalnej, a także autorem przedmowy co „Czerwonej książeczki”.
Na IX Zjeździe KPCh w kwietniu 1969 przyjęto nowy statut partii, w którym Lin Biao został określony jako "najbliższy towarzysz broni" Mao Zedonga i jego oficjalny następca. Polityk nie cieszył się długo zaszczytem bycia drugą, najważniejszą osobą w Chinach. 13 września 1971roku podano oficjalną wiadomość, że Lin Biao zginął wraz z rodziną w katastrofie lotniczej nad Öndörchaan w Mongolii, próbując uciec do ZSRR po rzekomej, nieudanej próbie przewrotu wojskowego. Mnożą się teorie i spekulacje odnośnie śmierci Lina. Ambasador ChRL w Mongolii zaświadczył że widział ciało Lina, zaś według Rosjan nie było go wśród ofiar katastrofy. Nie wiadomo także dlaczego Lin, jeden z najzagorzalszych wrogów "sowieckiego rewizjonizmu" w KPCh miałby uciekać do ZSRR. Do szeregu hipotez należy dodać jeszcze te, według których rozkaz zabójstwa wydał sam Mao lub śmierć Lina to wynik działań pierwszego premiera ChRL Zhou Enlai, który sprzeciwiał się planowanej normalizacji stosunków z USA.
PR24