Wilczy Szaniec. Betonowe siedlisko bestii
50 tysięcy metrów sześciennych betonu i ściany o grubości kilku metrów do dziś, choć zostały z nich tylko ruiny, przytłaczają ogromem. Wolfsschanze idealnie obrazuje dwie natury Hitlera: megalomanię i paniczny strach o własne życie.
2025-01-24, 05:40
W nocy z 24 na 25 stycznia 1945 roku wydany został rozkaz wysadzenia w powietrze dotychczasowej kwatery głównej Adolfa Hitlera - Wilczego Szańca w dzisiejszej Gierłoży.
Idealna lokalizacja
Ukryty w kętrzyńskiej puszczy kompleks, ponad 50 tysięcy metrów sześciennych betonu, stanowił w latach 1941-1944 główną kwaterę Hitlera. Wybór lokalizacji był nieprzypadkowy. Kwatera była na tyle daleko wysunięta na wschód, że nie zagrażały jej naloty bombowe zachodnich aliantów. Jej lokacja miała też wymiar propagandowy: bliskość granicy ZSRR miała pokazywać, że Führer jest pewny powodzenia planu Barbarossa i rychłego zwycięstwa nad Stalinem. Betonowa twierdza była trudna do zdobycia ze względu na otoczenie: wróg musiałby przedostać się przez gęsty las i pokonać mazurskie jeziora.
Posłuchaj
Nad Hitlerem czuwał diabeł stróż
Przy budowie szańca pracowało 30-50 tysięcy ludzi. W środku mazurskiego lasu wyrósł kompleks betonowych bunkrów o ścianach kilkumetrowej grubości. Taka izolacja pozwalałaby przetrwać nalot dywanowy lub ostrzał artyleryjski. Hitler nie przewidział, że paradoksalnie ową grubość ścian chcieli wykorzystać spiskowcy na czele z Clausem von Stauffenbergiem. Dzięki grubym ścianom ładunek bombowy, który wystarczyłby do zgładzenia Wodza Rzeszy mógł być stosunkowo niewielkich rozmiarów: dzieła zniszczenia dokonałaby odbita przez betonowe ściany fala uderzeniowa.
REKLAMA
Przypadek sprawił, że dnia zamachu - 20 lipca 1944 roku - narada wojskowa, podczas której von Stauffenberg podrzucił ładunek, odbywała się nie w betonowym bunkrze, a w drewnianym baraku. To, i gruby dębowy stół do map, uratowało Hitlerowi życie.
Szczęście już jednak opuściło przywódcę III Rzeszy. Jego dywizje cofały się pod naporem Armii Czerwonej na wschodzie i wojskami sprzymierzonych na zachodzie. 20 listopada 1944 roku kwaterę główną przeniesiono do Zossen pod Berlinem. Do wysadzenia Wilczego Szańca zużyto prawdopodobnie około 8 ton trotylu.
Rozminowywanie terenu wokół Wilczego Szańca zakończono dopiero w 1955 roku. Odnaleziono i zabezpieczono ponad 54 tysięcy min. Łącznie trzeba było rozminować 72 ha lasu i ponad 52 ha gruntów. Posłuchaj reportażu z archiwum Polskiego Radia o rozminowywaniu kwatery Hitlera.
REKLAMA
bm
REKLAMA