Indonezja: azjatycki tygrys nabiera rozpędu

W 2014 roku w wyborach parlamentarnych zwyciężyła Demokratyczna Partia Indonezji – Walka, zdobywając prawie 19% głosów, co względem tych z 2009 roku oznaczało wzrost poparcia o prawie 5 pkt. proc. Drugie miejsce zajęła Golkar z niemal 15% wynikiem, a trzecie – największy przegrany tych wyborów – wcześniej rządząca Demokratyczna Partia Indonezji. Kilka miesięcy później w wyborach prezydenckich zwyciężył przedstawiciel DPI-W i jej koalicjantów – Joko Widodo, co inwestorzy przyjęli z dużym zadowoleniem. Miał już on bowiem na swoim koncie spore sukcesy. Najpierw, jako burmistrz Solo na Jawie, zupełnie odmienił charakter miasta, tworząc z niego regionalne centrum kultury i sztuki, przyciągając jednocześnie spore rzesze turystów. Później, gdy objął stanowisko gubernatora Dżakarty, podniósł w stolicy płacę minimalną, wprowadził nowy system ubezpieczeń zdrowotnych i rozpoczął, od dawna planowaną, budowę metra. Dla młodych Indonezyjczyków to symbol zmian i reform, a dla inwestorów nadzieja na lepszą przyszłość.

Pakiet 13 reform

Mniej więcej rok po zwycięskich wyborach, bo we wrześniu 2015 roku, indonezyjski rząd rozpoczął wprowadzanie pakietu reform. Były one odpowiedzią na główne problemy, z jakimi nowa władza musiała się zmierzyć. Czyli przede wszystkim osłabienie eksportu (z uwagi na spadającą dynamikę rozwoju Chin, a to największy odbiorca indonezyjskich towarów), ogromna biurokracja i duże przeregulowanie gospodarki. Dlatego też zdecydowano o wprowadzeniu 13 pakietów refom. W tym czasie m.in.

- ograniczono biurokrację,

- obniżono stopę podatkową dla eksporterów,

REKLAMA

- obniżono taryfy energetyczne dla pracochłonnych gałęzi przemysłu,

- zmieniono podwójne opodatkowanie funduszy rynku nieruchomości,

- wprowadzono zachęty inwestycyjne w specjalnych strefach ekonomicznych,

- uruchomiono subsydia dla małych i średnich przedsiębiorstw eksportowych,

REKLAMA

- ograniczono procedury i koszty związane z uzyskiwaniem pozwoleń na różnego rodzaju działalności, a także

- zapowiedziano program mieszkaniowy dla najuboższych (szczegóły jeszcze nie są znane).

I chociaż prawie wszystkie z nich zostały zrealizowane w stu procentach, wiele jeszcze zostaje do zrobienia, jak chociażby znalezienie alternatywnych kierunków eksportowych, czy przyspieszenie realizacji projektów infrastrukturalnych, tak przecież istotnych dla funkcjonowania państwa wyspiarskiego. 

Coraz lepsza sytuacja gospodarcza

Dynamika wzrostu gospodarczego spada od 2011 roku, ale mimo to wzrost gospodarczy w I kwartale tego roku wyniósł aż 4,92%. Przyczyną słabnącej dynamiki był przede wszystkim spadek eksportu, głównie do Chin. Mimo to, od trzech kwartałów dynamika PKB znowu zaczyna przyspieszać.

REKLAMA

Wykres 1. Kwartalna dynamika PKB w ujęciu zannualizowanym w latach 2006 – 2016.

 Źródło: www.tradingeconomics.com

I chociaż wartość eksportu w ciągu kilka lat spadła o ponad 40%, od początku roku można zauważyć odwrócenie tej tendencji, głównie z uwagi na wzrost cen surowców. 

Wykres 2. Miesięczna wartość eksportu w mln dolarów w latach 2006 – 2016.

REKLAMA

Źródło: www.tradingeconomics.com

Za wzrostem dynamiki eksportu podąża produkcja przemysłowa, której wzrost w maju sięgnął 7,5% r/r. Co istotne, oznaki poprawy widoczne są również po stronie popytu wewnętrznego. W tym samym okresie dynamika sprzedaży detalicznej wyniosła aż 13,50%.

Wykres 3. Dynamika produkcji przemysłowej (z lewej) oraz sprzedaży detalicznej (z prawej) r/r w latach 2006 – 2016.

Źródło: www.tradingeconomics.com

REKLAMA

Luźna polityka pieniężna

Spadająca dynamika PKB i taniejące surowce, przy rosnących oczekiwaniach na podwyżki stóp procentowych w Stanach Zjednoczonych spowodowały, że dynamika inflacji zaczęła rosnąć, skutkując serią kilku podwyżek stóp procentowych w 2013 roku. Z początkiem roku sytuacja zaczęła się zmieniać (na innych rynkach rozwijających się również, o czym pisaliśmy w tekście „Rodzi się nowy porządek na rynkach wschodzących”), dynamika inflacji zaczęła wyraźnie spadać, otwierając drogę bankowi centralnemu do obcięcia kosztu pieniądza, co zresztą miało miejsce 4 krotnie w tym roku. W sumie poziom stopy referencyjnej spadł z 7,5% do 6,5%.  

Wykres 4. Dynamika inflacji w ujęciu rocznym w okresie I/2015 – VII/2016.

Źródło: www.tradingeconomics.com

Wykres 5. Referencyjna stopa procentowa w latach 2011 – 2016.

REKLAMA

Źródło: www.tradingeconomics.com

Co dalej?

Indonezyjskie aktywa są jednymi z silniejszych w tym roku. Waluta umocniła się do dolara o prawie 5%, giełda w Dżakarcie urosła o ponad 17%, a rentowność 10 letnich obligacji skarbowych spadła o prawie 200 pkt. bazowych. W perspektywie sporej szansy na rosnące ceny surowców, wyhamowania spadku dynamiki PKB w Chinach oraz dalszych działań wspierających gospodarkę ze strony banku centralnego, indonezyjskie aktywa mają spore szanse na kontynuację wzrostów. Nie bez znaczenia jest także widoczny napływ kapitału do całego koszyka rynków emerging markets. Oczywiście istnieją także zagrożenia. W kraju powiększa się deficyt budżetowy, rachunek obrotów bieżących jest ujemny, a sam kraj narażony jest na trzęsienia ziemi i tsunami. Tym niemniej jest to państwo, którego aktywa mogą być ciekawym uzupełnieniem portfeli inwestycyjnych, mimo relatywnie wysokiego ryzyka inwestycyjnego i silnego powiązania Indonezji z gospodarką Chin.

Szymon Juszczyk, zarządzający portfelami RDM Wealth Management S.A.

 

REKLAMA