Traktaty Rzymskie. Początek integracji europejskiej

Sygnatariuszami dokumentów było sześć państw: Francja, Republika Federalna Niemiec, Włochy, Belgia, Holandia i Luksemburg.

Po II wojnie światowej zrujnowana wyniszczającym konfliktem Europa została podzielona na dwa bloki: kapitalistyczny i socjalistyczny. Zapadła żelazna kurtyna. Głównymi rozgrywającymi na światowej szachownicy stały się dwa supermocarstwa – USA i ZSRR. Państwa Europy Zachodniej stanęły przed dwoma kluczowymi pytaniami: jak zapobiec podobnej do II wojny światowej tragedii w przyszłości i jak odbudować gospodarkę, a zarazem nie dopuścić do zmarginalizowania roli państw europejskich w polityce międzynarodowej. Zdano sobie sprawę, że państwa europejskie będą silniejsze, jeśli będą działać wspólnie.

"Musimy zbudować coś na kształt Stanów Zjednoczonych Europy (...) Pierwszym krokiem w odbudowie europejskiej rodziny musi być partnerstwo miedzy Francją a Niemcami" – powiedział w 1946 roku premier Wielkiej Brytanii Winston Churchill.

Z potrzeby zbliżenia dawnych wrogów, Niemiec i Francji, zdawali sobie sprawę francuscy politycy Jean Monnet i Robert Schuman. Wspólnie z kanclerzem Republiki Federalnej Niemiec, Konradem Adenauerem, doszli do wniosku, że bazą dalszej integracji musi być współpraca gospodarcza. Tak powstała Europejska Wspólnota Węgla i Stali, która łączyła Francję i RFN w kluczowych gałęziach gospodarki. Do powołanej Traktatem Paryskim z 1951 roku EWWiS wkrótce przystąpiły kraje Beneluksu.

Kolejnym krokiem w integracji miało być zacieśnianie współpracy politycznej. Koncepcja powołania Europejskiej Wspólnoty Obronnej z własną armią szybko upadła, co udowadniało, że na tak dalekie posunięcia polityczne było jeszcze za wcześnie. Podstawą dalszego zacieśniania współpracy europejskiej musiała być gospodarka.

• Robert Schuman. Jeden z ojców zjednoczonej Europy
• Kto wymyślił Unię Europejską? Ojcowie-założyciele UE

Dążono zatem do powołania unii celnej, która byłaby zaczątkiem wspólnego rynku oraz współpraca w zakresie energii atomowej. Zwieńczeniem tych starań było powołanie  na mocy Traktatów Rzymskich do życia Europejskiej Wspólnoty Gospodarczej i Europejskiej Wspólnoty Energii Atomowej. Nie zrezygnowano jednak z aspiracji dalszej integracji politycznej.

Tym celom miało służyć wyeliminowanie ceł w stosunkach handlowych między państwami EWG i zniesienie ograniczeń ilościowych, w tym przepływu kapitału.

Posłuchaj

Audycja "Rozmowy o EWG" poświęcona polityce wewnętrznej wspólnoty. (PR, archiwum) 9:11

Dodaj do playlisty

Dodaj do playlisty

W 1993 roku, na mocy Traktatu z Maastricht, Europejska Wspólnota Gospodarcza zmieniła nazwę na Wspólnota Europejska. Od tej pory miała obejmować współpracę także w dziedzinach pozagospodarczych. Z kolei Wspólnota przestała istnieć 1 grudnia 2009 z chwilą wejścia w życie postanowień Traktatu Lizbońskiego.

Źródło: Polskie Radio