Janusz Kukuła

Posłuchaj

Dodaj do playlisty

Dodaj do playlisty

Wieloletni reżyser Teatru Polskiego Radia Janusz Kukuła podkreślił, że Zbigniew Zapasiewicz był jednym z największych mistrzów słowa. Gość "Sygnałów Dnia" zaznaczył, że zmarły wczoraj aktor pozostawił po sobie ogromną ilość bezcennych nagrań, słuchowisk i występów solowych.

Zbigniew Zapasiewicz potrafił mówić tak, że świat robił się jaśniejszy, był niezwykłym artystą - mówił w Programie Pierwszym Polskiego Radia reżyser. Janusz Kukuła dodał, że aktor szukał, wątpił, był odważny i silny, a jednocześnie kruchy.

Zbigniew Zapasiewicz miał 74 lata, był aktorem, reżyserem, pedagogiem. W 1956 roku ukończył warszawską PWST, gdzie od roku 1987 był profesorem. Wcześniej, w latach 1969-1971 prodziekan Wydziału Aktorskiego; od 1979 docent na wydziale reżyserii tej uczelni. W latach 1981-1984 dziekan tego wydziału, a w latach 1984-1987 prodziekan.

Debiutował rolą Ewarysta Galois w "Ostatniej nocy" według Leopolda Infelda w Teatrze Młodej Warszawy w 1956 roku. Na ekranie debiutował 7 lat później. Grał w warszawskich  teatrach: Klasycznym, Współczesnym, Dramatycznym, Powszechnym i Polskim. Przez wiele lat stały współpracownik krakowskiego Teatru STU, był dwukrotnym laureatem Nagrody imienia Aleksandra Zelwerowicza, przyznawanej przez redakcję miesięcznika "Teatr".

Najbardziej znane filmy, w których grał Zbigniew Zapasiewicz to "Szansa", "Za ścianą", "Ziemia obiecana", "Dzieje grzechu", "Barwy ochronne", "Szpital przemienienia", "Bez znieczulenia", "Panny z Wilka", "Kontrakt", "Matka Królów", "Baryton", "Persona non grata".