Wrzesień'39. Płk Lipiński: "Być zwyciężonym i nie ulec, to zwycięstwo"
- Walczymy z wolą walki, mimo iż zetknęliśmy się z olbrzymią przewagą wroga i zdajemy sobie sprawę z ciężkich warunków. Walczyć będziemy nadal – mówił w przemówieniu z 21 września 1939 roku szef propagandy Dowództwa Obrony Warszawy.
2022-09-21, 05:55
21 września 1939 roku Warszawę opuścili pracownicy zagranicznych placówek dyplomatycznych i obywatele państw neutralnych. Mieszkańcy żegnający cudzoziemców liczyli, że zostaną żywymi świadkami niemieckich zbrodni wojennych w Polsce.
Razem z nimi wyjechał amerykański fotograf i dokumentalista Julien Bryan, który wywiózł ze sobą taśmy filmowe i fotograficzne i wkrótce przedstawił światu dokumentowaną przez dwa tygodnie tragedię oblężonej Warszawy.
Warszawska rozgłośnia Polskiego Radia odbierało braterskie pozdrowienia od przywódców największych miast europejskich. Wiadomość do prezydenta Stefana Starzyńskiego wysłał jego serdeczny przyjaciel - mer Brukseli Adolphe Max, który wsławił się bohaterską postawą w czasie I wojny światowej.
Z tego dnia zachowało się w radiowym archiwum jedynie przemówienie szefa propagandy Dowództwa Obrony Warszawy ppłk. Wacława Lipińskiego.
REKLAMA
– Wojsko bije się z każdym dniem, z każdą godziną lepiej. Warszawa swoją postawą, solidarnością niezmiernie mu w tym pomaga – chwalił wysiłek mieszkańców – Walczymy więc z wolą walki, mimo iż zetknęliśmy się z olbrzymią przewagą i zdajemy sobie sprawę z ciężkich warunków. Walczyć będziemy nadal, bo musimy pamiętać, że być zwyciężonym i nie ulec, to zwycięstwo.
Posłuchaj
Powiązany Artykuł
Polscy żołnierze na frontach II wojny światowej - zobacz serwis historyczny
Halo, tu Polskie Radio Warszawa
W Archiwum Polskiego Radia zachowały się wspomnienia radiowców, pracujących we wrześniu 1939 roku. Zostały wykorzystane w cyklu audycji "Tu Polskie Radio Warszawa", przygotowanej przez Macieja Józefa Kwiatkowskiego i emitowanej na antenie Programu Trzeciego Polskiego Radia.
Posłuchaj
REKLAMA
– Życie na Zielnej toczyło się niesłychanie szybko, było to odbicie tego, co działo się na froncie. Było to najbardziej ruchliwe miejsce, gdzie stale przychodzili reporterzy i przynosili wiadomości. U nas były nasłuchy radiowe, to też jest warte przypomnienia. Była to wielka robota, którą w większości robiły kobiety – mówił długoletni pracownik Polskiego Radia Edmund Osmańczyk.
sa
REKLAMA