Ronaldo Luis Nazario de Lima dekadę temu ogłosił zakończenie kariery

• Nie dostał się do Sao Paulo FC. Skorzystał na tym klub Cruzeiro Belo Horizonte
• Do 21 roku życia nazywał sam siebie Ronaldinho. Dopiero kiedy z reprezentacji Canarinhos odszedł Rodrigues de Jesus, mógł używać przydomku Ronaldo
• Został mistrzem świata w 1994, nie wychodząc nawet na minutę na boisko
• Po tamtym championacie rozpoczął wielką karierę w Europie

Cruzeiro Belo Horizonte

Jego talent pierwszy docenił Jairzinho, piłkarz, który w latach 1964 do 1982 rozegrał 81 spotkań w drużynie narodowej Brazylii. Był drugim w historii futbolu zawodnikiem, po Francuzie Justcie Fontaine, który strzelił bramkę w każdym z sześciu meczów na jednym mundialu. Dokonał tego w 1970 na mistrzostwach w Meksyku. Canarinhos zdobyli wtedy tytuł championa globu.

Uznał, że talent powinien trenować w najlepszym w tamtych czasach klubie Sao Paulo FC, w którym szkoleniowcem był jeden z najlepszych managerów w historii brazylijskiego futbolu, Tele Santana. Niestety nie zauważył on w 16-letnim napastniku talentu. Odmówił przyjęcia go do klubu. W związku z tym Jairzinho postanowił udać się do Cruzeiro Belo Horizonte. Tam przyjęto Ronaldinho z otwartymi ramionami.

Debiut 

Na początku występował w drużynach młodzieżowych. Pokazał się z jak najlepszej strony. Już w 1993 zadebiutował w meczu ligi brazylijskiej przeciwko Corinthians. Cruzeiro przegrało 0:2. Rok później zdobył wraz z drużyną tytuł mistrza stanu Minas Gerais.

„Wiedzieliśmy, że mamy u siebie kogoś wyjątkowego. Ta jego szybkość, to przyjęcie i ta zdolność do mijania rywali z dziecinną łatwością. Doskonale wiedział, co zrobić z piłką, niezależnie od tego, w jakiej sytuacji się znajdował. Był obunożny. Naprawdę nie potrafię sobie przypomnieć żadnego mankamentu w jego grze. Dokonywał rzeczy niemożliwych dla siedemnastolatka” - z dużym podziwem, o grze Ronaldinho, wypowiadali się włodarze klubu z Belo Horizonte, na legendysportu.pl.

REKLAMA

W barwach Cruzeiro rozegrał 46 oficjalnych spotkań i zdobył w nich 44 gole.

Ronaldinho, Ronaldo, Ronaldao

W tym samym roku zadebiutował w drużynie narodowej. Brazylia wygrała z Argentyną 2:0. Pierwszą bramkę strzelił w meczu z Islandią. Otworzył wynik spotkania w 30. minucie. Mecz zakończył się zwycięstwem 3:0.

W drużynie narodowej zaczął grać pod pseudonimem Ronaldinho „mały Ronaldo”. Wtedy Ronaldo był przydomkiem Rodriguesa de Jesusa. Starszego o 11 lat obrońcy. Dopiero od roku 1997 „Il Fenomeno” mógł zacząć używać oficjalnie imienia Ronaldo. De Jesus, z racji na swoje doświadczenie, nazwał się  Ronaldao „duży Ronaldo”.

Reprezentacja narodowa

W roku 1994 został powołany na XV mistrzostwa świata rozgrywane w Stanach Zjednoczonych. Brazylia wywalczyła tytuł, ale „Il Fenomeno” nie wystąpił ani minuty na boisku. Później było już zdecydowanie lepiej. W następnym mundialu we Francji zdobył drugie miejsce po porażce w finale 0:3 z gospodarzami turnieju. W Korei Południowej, w 2002, już na murawie zdobył tytuł mistrza globu. Ronaldo strzelił 8 bramek, w sześciu z siedmiu rozegranych spotkań.

REKLAMA

„Skłamałbym, gdybym nie pomyślał, że za każdym razem, gdy wchodzę na boisko, najważniejsze jest dla mnie zwycięstwo (…) Umiem grać, potrafię bronić swojego kraju” - podsumował swój występ w The New York Times.

Ostatni mundial „Il Fenomeno” nie był już taki udany. W 2006 roku Brazylijczycy odpadli w ćwierćfinale po porażce z Francją. We wszystkich mundialach zdobył 15 bramek. To daje mu drugą pozycję, w historii, za Miroslawem Klose. Niemiec, z polskimi korzeniami, ma o jedną więcej.

W całej karierze reprezentacyjnej Ronaldo wystąpił w 98 meczach, w których strzelił 62 bramki.

Wyjątkowy rok 1994 i jego konsekwencje

W 1994 rozpoczął karierę na boiskach europejskich. Z Cruzeiro przeszedł do holenderskiego PSV Eindhoven. Nie zagrzał tam zbyt długo miejsca. W pierwszym sezonie został królem strzelców ligi z 30 bramkami. W drugim nie osiągnął takiego wyniku ponieważ uległ kontuzji. Szybko się z niej wyleczył, ale już w następnym roku został graczem FC Barcelony. To był jego najlepszy okres w karierze. Strzelił  34 bramki w 37 spotkaniach. Zdobył Puchar Zdobywców Pucharów, Puchar Króla. Jako najmłodszy w historii, został wybrany w plebiscycie Międzynarodowej Federacji Piłki Nożnej najlepszym piłkarzem świata. Miał wtedy 20 lat. Niestety futbol to od wielu lat wielki biznes. Po roku gry w Hiszpanii wykupił go Inter Mediolan. Zapłacił 27 milionów odstępnego i 53 miliony samego kontraktu.

REKLAMA

„Moje odejście z Barcelony? Pod koniec sezonu przedłużyłem kontrakt i udałem się na zgrupowanie reprezentacji Brazylii. Pięć dni później zadzwonili do mnie, by powiedzieć, że nie mogę pozostać. To nigdy nie zależało ode mnie. Chciałem tam zostać”- mówił Ronaldo na platformie DAZN Italia.

Wyeksploatowany organizm dał o sobie znać

We Włoszech także rozpoczął bardzo dobrze. W 1997 został laureatem Złotej Piłki przyznawanej przez „France Football”. Niestety w 1999 i rok później dwukrotnie zerwał wiązadła krzyżowe w kolanie. Po długiej rekonwalescencji wrócił do gry. W 2002, za 45 miliony dolarów, z Mediolanu wykupił go Real Madryt.

„Przyszedłem do Realu i było nawet lepiej, niż opowiadał Roberto. To było coś większego, niż mogłem sobie wyobrazić. To Real Madryt. Tam są wielkie oczekiwania i wielka presja. Oczywiście, są tam również najlepsi piłkarze świata. Byłem zachwycony, że mogłem odkryć ten niesamowity klub i mogłem pomóc, by był jeszcze lepszy” - wspominał Ronaldo cytowany na realmadryt.pl.

W Madrycie grał cztery i pół roku. Niestety prześladowały go kontuzje. W 127 meczach strzelił 83 bramki. W 2007 przeszedł do AC Milan. Rok później doznał ponownego zerwania wiązadeł krzyżowych. Postanowił rozwiązał kontrakt za porozumieniem stron. Po dwunastu miesiącach przerwy próbował jeszcze swoich sił w Corinthians Sao Paulo, ale w ciągu trzech lat rozegrał tylko 31 spotkań.

REKLAMA

14 lutego 2011 roku zakończył karierę

„Il Fenomeno” jest jednym z najlepszych piłkarzy świata. Lata 96/98 uznaje się za jedną z największych dominacji w historii futbolu jednego piłkarza, właśnie Ronaldo Luisa Nazario de Lima.

„Kiedy grał najlepszy Ronaldo? Cóż, nie mógłbym powiedzieć, która wersja mnie była najlepsza. Cieszyłem się wszystkimi, to jasne. Kocham grać w piłkę i kocham piłkę. Myślę, że to bardziej pytanie to kibiców niż do mnie. Starałem się dawać z siebie wszystko co najlepsze przez całą karierę” - tak Brazylijczyk podsumował, swoją wyjątkową piłkarską drogę, na platformie DAZN Italia.

AK