Konstantyn I Wielki. "Wszyscy jesteśmy jego spadkobiercami"

Krwawe walki o władzę, rozpad cesarstwa na rywalizujące prowincje, coraz silniejsze tendencje odśrodkowe podbitych ludów, wyniszczające wojny z potężnymi sąsiadami, to w wielkim skrócie dzieje Rzymu przed objęciem panowania przez dwóch wybitnych władców: Dioklecjana i Konstantyna.

Konstantyn I Wielki (Caius Flavius Valerius Constantinus), urodzony 27 lutego 272 roku, objął władzę cesarza rzymskiego w 306 roku. Okazał się godnym spadkobiercą  Dioklecjana, był jednym z najwybitniejszych polityków w dziejach świata. Swoje rządy sprawował do 337 roku.

- Wszyscy jesteśmy jego spadkobiercami. Chcemy, czy nie chcemy, musimy się z jego dokonaniami liczyć, bo one trwały przez wieki i do dzisiaj pośrednio działają - mówił o Konstantynie I Wielkim w audycji z cyklu "Prawdy i mity o dawnych władcach" historyk prof. Aleksander Krawczuk.

Epokowe rządy

W czasie swojego panowania Konstantyn przeprowadził wiele reform: administracyjną i sądowniczą, rozbudował system podatkowy, rozdzielił władzę cywilną od wojskowej, podzielił wojsko na polowe i graniczne, zmienił system monetarny (wprowadził nową jednostkę - solidus). To Konstantyn pierwszy wprowadził ustawowo niedzielę jako dzień wolny od pracy. Postać tego cesarza kojarzona jest przede wszystkim z przyznaniem chrześcijanom wolności wyznania. Dzięki niemu ustały prześladowania, a chrześcijaństwo zostało uznane jako religia dopuszczona.

- Konstantyn, podejmując ten krok, decydował się na niezwykłe ryzyko, bo zmienił zupełnie prąd polityczny. Do czasów Dioklecjana włącznie chrześcijan prześladowano i nagle Konstantyn szuka oparcia właśnie w chrześcijaństwie - mówił prof. Aleksander Krawczuk.

Posłuchaj

Konstantyn Wielki - audycja Polskiego Radia z cyklu "Prawdy i mity o dawnych władcach" 19:43

Dodaj do playlisty

Dodaj do playlisty

Władca Rzymu występował przeciw herezjom, w 325 roku zwołał pierwszy w dziejach chrześcijaństwa sobór powszechny w Nicei. - Uchwalono tam credo (wyznanie wiary), które w gruncie rzeczy obowiązuje do dnia dzisiejszego, niemal w tych samych sformułowaniach - dodał historyk.

Do najbardziej kontrowersyjnych decyzji Konstantyna należała ta o przeniesieniu swojej siedziby daleko od Rzymu. W 330 roku nową stolicą imperium i siedzibą cesarza stał się Konstantynopol.

Sam cesarz nie został od razu chrześcijaninem, chrzest przyjął dopiero na kilka dni przed swoją śmiercią w 337 roku.

mk