5 lektur, które warto znać przed maturą 2025. "Pan Tadeusz", "Lalka" i reszta
To, co dla jednych stanowi pięć niewątpliwych arcydzieł polskiej i światowej literatury, dla niektórych maturzystów może okazać się pięcioma źródłami trosk. Przypominamy więc te lektury i podpowiadamy, na co warto zwrócić uwagę.
2025-04-29, 19:47
Lista lektur, które muszą znać maturzyści jest oczywiście znacznie dłuższa, a jej rozmiary zależą od tego, czy uczniowie podchodzą do egzaminu na obowiązkowym poziomie podstawowym, czy również na rozszerzonym.
Pięć utworów, które prezentujemy poniżej, to jedne z dzieł często pojawiających się na arkuszach maturalnych oraz w zestawach pytań w części ustnej, istnieje więc duże prawdopodobieństwo, że w 2025 roku abiturienci również będą musieli zmierzyć się przynajmniej z niektórymi z nich. Należy przy tym pamiętać, że autorzy zadań egzaminacyjnych z reguły proszą o odniesienie się nie tylko do wskazanej książki, lecz także do innych dzieł, w których pojawia się takie samo lub podobne zagadnienie.
Adam Mickiewicz, "Pan Tadeusz"
Poemat Adama Mickiewicza wydany w dwóch tomach w Paryżu w 1834 roku to epopeja narodowa złożona z dwunastu ksiąg pisanych wierszem trzynastozgłoskowym. Akcja dzieła rozgrywa się w dobie walk napoleońskich w latach 1811-1812 na Litwie: w dworku szlacheckim w Soplicowie oraz na zamku Horeszków, w karczmie Jankiela i w zaścianku w Dobrzynie.
Główni bohaterowie "Pana Tadeusza" to m.in.:
REKLAMA
- tytułowy Tadeusz Soplica;
- jego ojciec Jacek Soplica (przez większość utworu występuje pod pseudonimem Jacek Soplica);
- Sędzia, brat Jacka Soplicy i opiekun Tadeusza;
- Zosia, córka Ewy Horeszko, sierota;
- Telimena, daleka krewna Zosi i jej opiekunka po śmierci rodziców dziewczynki;
- Hrabia, krewny Horeszków, którzy z Soplicami toczyli spór o zamek.
Wśród zadań maturalnych związanych z "Panem Tadeuszem" pojawiały się pytania o wyidealizowany obraz społeczności w literaturze, o rolę wspomnień, tęsknoty za ojczyzną i krajem dzieciństwa, o zwyczaje i obyczaje szlacheckie w kulturze polskiej, obraz dworu szlacheckiego i tradycje patriotyczne, o emigrację jako doświadczenie Polaków, o przemianę wewnętrzną bohatera i odkupienie win szlachetnymi uczynkami, a także o funkcje obrazów przyrody w utworach literackich.
Bolesław Prus, "Lalka"
Powieść Bolesława Prusa (właśc. Aleksandra Głowackiego) ukazywała się najpierw w prasie (w latach 1887-1889), a w formie książkowej wydano ją w 1890 roku. Wielowątkowa fabuła dzieli się wyraźnie na dwie narracje: pierwszą jest trzecioosobowa opowieść o perypetiach postaci, drugą zaś pierwszoosobowa forma pamiętnika subiekta Rzeckiego, jednego z bohaterów dzieła.
Autor umieścił akcję w Warszawie w czasach sobie współczesnych (lata 80. XIX wieku) i realistycznie odmalował panoramę społeczną zbiorowości zamieszkałej w kraju pod rosyjskim zaborem. Dlatego "Lalka" ma ponad 150 wymienionych z imienia bohaterów, ale główne postaci to te trzy:
- Stanisław Wokulski, przedsiębiorca, kupiec, syn zubożałego szlachcica, powstaniec styczniowy;
- Izabela Łęcka, ukochana Wokulskiego, zubożała arystokratka;
- Ignacy Rzecki, subiekt w sklepie Wokulskiego i jego przyjaciel, dawniej żołnierz, uczestnik Wiosny Ludów.
Co może pojawić się na maturze? "Lalka" porusza m.in. tematy obowiązków jednostki wobec zbiorowości, obrazu polskiego społeczeństwa (m.in. arystokracji), kontrastu między światem biedy a światem bogactwa, roli majątku i pochodzenia w relacjach międzyludzkich, walki o szczęście, cechach charakteru ułatwiających osiągnięcie celu, konfrontacji marzeń z rzeczywistością, idealizmie, różnych obliczach miłości i przyjaźni, a także roli pracy w życiu człowieka. Egzaminatorzy mogą też zapytać o kreacje kobiece w literaturze oraz sposób przestawienia miasta (czy to przestrzeń przyjazna czy wroga człowiekowi?).
REKLAMA
***
– "Lalka" jest opowieścią o ludziach, którzy nie mogą się porozumieć – mówiła literaturoznawczyni prof. Ewa Paczoska w wywiadzie dla Polskiego Radia, który stał się częścią serwisu specjalnego prus.polskieradio.pl poświęconego twórczości i życiu prywatnemu autora "Lalki".
Stanisław Wyspiański, "Wesele"
Dramat Stanisława Wyspiańskiego, który miał premierę 16 marca 1901 roku, oparty jest na autentycznym wydarzeniu - weselu poety Lucjana Rydla z Jadwigą Mikołajczykówną w listopadzie 1900 roku. Dlatego akcję sztuki należy umiejscowić w Bronowicach, tam, gdzie miało miejsce prawdziwe zdarzenie, a każdej postaci można przyporządkować jej odpowiednik w rzeczywistości. Oczywiście chodzi tylko o postaci realistyczne, bowiem w dramacie pojawia się mnóstwo bohaterów o fantastycznym pochodzeniu.
Główni bohaterowie "Wesela" to m.in. (w nawiasie podajemy ich pierwowzory):
REKLAMA
- Gospodarz (Włodzimierz Tetmajer)
- Gospodyni (Anna Tetmajerowa)
- Pan Młody (Lucjan Rydel)
- Panna Młoda (Jadwiga Mikołajczykówna)
- Poeta (Kazimierz Tetmajer)
- Dziennikarz (Rudolf Starzewski)
- Radczyni (Antonina Domańska)
- Rachela (Pepa Singer)
- Czepiec (Błażej Czepiec)
W kontekście sztuki Wyspiańskiego mogą paść pytania o znaczenie motywu wesela w literaturze, a także o kwestie rozprawy z narodowymi mitami, oceny dziejów Polski i refleksji nad narodem, krytycznego obrazu rzeczywistych relacji między przedstawicielami różnych grup społecznych oraz artysty i inteligenta jako bohaterów literackich. Warto też przypomnieć sobie na czym polega rola duchów, widm i zjaw, symbolika związana z narodem, z tańcem i z przedmiotami, funkcja proroctw i przepowiedni oraz relacja świata realistycznego i fantastycznego.
Stefan Żeromski, "Przedwiośnie"
Fabuła politycznej powieści Stefana Żeromskiego, wydanej w 1924 roku, rozgrywa się w burzliwych latach 1914-1924 najpierw na terenie Rosji, a później w odrodzonej po latach zaborów Rzeczpospolitej Polskiej. I to właśnie temat odzyskanej ojczyzny i jej kształtowania jest zasadniczą treścią dzieła.
– "Przedwiośnie" jest zakończeniem pewnego procesu myślowego charakterystycznego dla Żeromskiego, dojrzewania jego myśli politycznej, kiedy on na temat polityki może się już w pełni wypowiedzieć, ze względu na brak cenzury carskiej – mówiła w Polskim Radiu literaturoznawczyni prof. Maria Olszewska.
Główni bohaterowie "Przedwiośnia" to m.in.:
REKLAMA
- Cezary Baryka, najpierw chłopiec urodzony w Baku w Rosji, później zbuntowany lewicujący młodzieniec, a także porywczy kochanek;
- Jadwiga z Dąbrowskich Baryka i Seweryn Baryka, rodzice Cezarego;
- Hipolit Wielosławski, przyjaciel Cezarego z czasów wojny, uratowany przez Barykę przed śmiercią;
- Karolina Szarłatowiczówna, cioteczna siostra Hipolita, zakochana w Cezarym;
- Laura Kościeniecka, wdowa, narzeczona Władysława Barwickiego, a jednocześnie kochanka Cezarego;
- Antoni Lulek, kolega Cezarego z uczelni, komunista i zwolennik rewolucji.
Tematy odnoszące się do treści "Przedwiośnia" to m.in. znaczenie tytułu dla odczytania sensu utworu, różne wizje odbudowy Polski po odzyskaniu niepodległości, podziały społeczne jako źródło konfliktów, utopijny i realny obraz rzeczywistości, rola marzeń w życiu człowieka i zbiorowości oraz wojna i rewolucja jako źródła skrajnych doświadczeń człowieka, a także problem dorastania i społecznej inicjacji bohatera, młodość jako czas kształtowania tożsamości i jako czas buntu, wreszcie rola autorytetu w życiu człowieka, wpływ otoczenia na życiowe wybory ludzi, relacje między rodzicami a dziećmi oraz literacki wizerunek matki.
Albert Camus, "Dżuma"
Najsłynniejsza powieść francuskiego noblisty wydana została w 1947 roku w Paryżu, w Polsce ukazała się 10 lat później w przekładzie Joanny Guze. Rozgrywa się w Oranie w Algierii w latach 40. XX wieku, przy czym data roczna zostaje zapisana jako "194.", co odrywa fabułę od konkretnej epoki i nadaje jej wymiar uniwersalny. "Dżuma" to powiem dzieło egzystencjalistyczne, za pomocą realistycznej opowieści przekazujące pewną prawdę o człowieku i ludzkości w ogóle.
Główni bohaterowie "Dżumy" to m.in.:
- Bernard Rieux, lekarz idealista, który z poświęceniem walczy z dżumą, traktując ją jako symbol zła;
- Jean Tarrou, przybysz spoza Oranu, ateista, egzystencjalista;
- Raymond Rambert, dziennikarz, który utknął w Oranie po wybuchu epidemii dżumy;
- Józef Grand, nieśmiały, skromny urzędnik merostwa, który nie umie walczyć o lepsze życie;
- Cottard, który cieszy się z nadejścia epidemii, bo umniejsza ona znaczenie przestępstwa, jakiego wcześniej się dopuścił.
Do tej pory na egzaminach maturalnych przy "Dżumie" pojawiały się takie zagadnienia, jak postawy wobec zła, ludzka solidarność i powinności moralne w obliczu zagrożenia, powody poświęcania się człowieka, pytania egzystencjalne w obliczu doświadczenia niezawinionego cierpienia i śmierci, możliwość przyjaźni w sytuacjach skrajnych oraz topos oblężonego miasta.
REKLAMA
Źródła:
Polskie Radio, Centralna Komisja Egzaminacyjna (cke.gov.pl)
REKLAMA