"Zagubienie i samotność". Niebezpieczna przeprawa migrantów do greckich wysp

Pierwszy raz w życiu, przez wiele godzin, stałem za sterem dużego, 15-metrowego jachtu. Czułem każde uderzenie fali, każdy szkwał, który spychał mnie z kursu. Trudna praca. Ale przecież wiatr wiejący z prędkością 30 węzłów, wysokie na metr fale, to dobra pogoda do żeglowania.

Ciemność zapadła nagle. To tak jakby znaleźć się w innym wymiarze. Niemal fizycznie odczuwa się zagubienie i samotność. A przecież "za plecami" miałem dwóch kapitanów jachtowych. Otaczały mnie kompasy, podświetlone GPS-y, znałem kurs, głębokość, prędkość, siłę wiatru. Wiedziałem wszystko. A najbardziej cieszyłem się z tego, że widzę na horyzoncie światła najbliższej wyspy. Wybrałem jedno z nich. Ciepłe, błyszczące najjaśniej. Bałem się stracić je z oczu.

Powiązany Artykuł

Imigranci w Europie

Pomyślałem o "tułaczach morza Egejskiego", którzy przeprawiają się od wybrzeży Turcji do greckich wysp na niewielkich przepełnionych pontonach. Dla nich te światełka są jedynym instrumentem nawigacyjnym. Metrowa fala i silny wiatr to wyrok śmierci. Przeważnie się udaje, a ciała tych, którzy nie mieli szczęścia znajdowane są na piaszczystych plażach.

Dane greckiej Straży Przybrzeżnej mówią, że w zeszłym roku na Morzu Egejskim zginęły 272 osoby, 152 uznano za zaginione.

REKLAMA

Paweł Reszka z Karistos