Rymoliryktando: jak PKP do podłużnych chwil

Posłuchaj

Łukasz Rostkowski znany jako L.U.C. , początek dyktanda

Dodaj do playlisty

Dodaj do playlisty

L.U.C. jest zdania jednak, że nie o zwycięstwo w tym konkursie chodzi. Organizatorzy chcą, aby z większa uwagą ważyć swoje słowa, przyglądać się im i pielęgnować. Raper zwraca uwagę, że polska mowa jest obecnie mocno dewastowana przez naleciałości z innych języków.

fot. PAP/Radek Pietruszka

L.U.C. powiedział, że docelowo Rymoliryktando ma dotrzeć do najmłodszego pokolenia i zachęcić do pogłębiania wiedzy o ojczystym języku.

Dyktando odbyło się w ramach Dnia Słowa organizowanego właśnie przez Łukasza L.U.Ca Rostkowskiego we współpracy z Narodowym Centrum Kultury. Wzieło w nim udział ponad 300 osób. W pierwszym etapie spośród piszących zostało wyłonionych 40 finalistów, którzy napiszą jeszcze jeden test.

fot. PAP/Radek Pietruszka

Słuchanie i notowanie tekstu utrudniali członkowie grupy happeningowej, którzy chodzili między rzędami krzeseł i robili wszystko, by rozproszyć uwagę słuchaczy.

Zobacz galerię: DZIEŃ NA ZDJĘCIACH>>>

Poza dyktandem, w programie także debaty: "Jak warzą słowa w sztuce?", którą poprowadzi Bartek Chaciński oraz "Ile ważą słowa", nad krórą pieczę sprawować będzie dr Katarzyna Kłosińska.

Po dyktandzie przewidziano koncert. Oprócz autora Rymoliryktanda wystąpią: Magda Umer, Stanisław Soyka, Abradab oraz Trzeci Wymiar. Dyktando odbywa się w warszawskiej Fabryce Trzciny. Wydarzenie jest transmitowane na antenie Pierwszego Programu Polskiego Radia.

TEKST RYMOLIRYTANDA:

Doprawdy,

miriady, hordy, nawet może hiperotchłań dni,

wprzód krzta szyku fraz chłonie mnie jak tłuszcze grill,

jak do brudu muchy mordę, jak PKP do podłużnych chwil –

tak ja garnę się do sylab, by w bój bujać je jak Egipcjan Nil.

Ci porządni, tamci superżądni – ubóstwiają blichtr,

a mnie uciechą rymu kształt i trzon, i entourage, i

jak hojne Mazowsze ma zorzę, co lśni –

tak jawnie ja w niebłahym worze

chyżo wożę słowa w sobie jak uncję krwi.

Kiwi ma miąższ, żądło wąż, a ja mój wzorzec

obietnic hardych z glin;

kto łamie je wciąż, tego do Zbąszynka wożę,

by strzygł wyżłom i kszykom brwi –

bo jakżeby to tak lekceważyć je niby prukwy strużki drwin.

Tembr słów jest mi droższy niż kanclerza kwit,

niż w piłce gole Citki i Baby-Jagi mit –

jak nitki krwi tkwi mi w żyłach to, jak w świni kwik,

jak po ujściu z babci bibki bitki w żołądku i naleśnik.   

Słowo wielokrotnie to sto stempli głębi;

żonglerzy gębą mielą, jak metrampaże łamią je od ręki.

Nie jestem Arielu bielą, pruję je też, lecz głównie do bitu pętli, rzadko by inni z rozczarowania więdli.

Niedotrzymywanie słów jak uryny

stęchły kwas w sobie kłębi,

inkoherencja świerzbi jak trąd bloki – gnębi to mnie, mdli.

Swe hasła waż więc jakhantle, bo to hopsztośne pręgi –

Tara Jerzy, myśląc tak i żnąc raz pszenżyto wszerz, zauważył naraz dwa marsjańskie kręgi.  

Tedy ufolud wyszedłszy zza chaszczy, mając dres kresz, rzekł im przez wytrzeszczone szczęki:

– Dziczejecie i dziczejecie,

fastfood, metatonii bełkot, chędożenia jęki.

Gzicie się i pniecie, lecz tylko słowności smak

i miłości znawstwo różnią was od innych wędlin.

Strzeżcie słów jak stróż bitego BMW! Nie dziczejcieżże!

gs