- We wszystkim, co napisałem, można odnaleźć elementy autobiograficzne. Czasem posługiwałem się nimi świadomie, gdzie indziej w sposób dla mnie samego nieprzewidziany - mówił kiedyś w Warszawie Mario Vargas Llosa.
Gościem "Sezon na dwójkę" była Urszula Ługowska autorka ostatnio wydanej biografii południowoamerykańskiego noblisty "Mario Vargas Llosa. Literatura, polityka i Nobel".
Jak pisze we wstępie do biografii Urszula Ługowska, "dominuje przekonanie, że jest dwóch różnych Vargasów Llosów: ten «prawdziwy», czyli autor esejów, artykułów i działacz polityczny, i ten «fikcyjny», powieściowy. To wrażenie potęguje on sam, wielokrotnie umieszczając siebie w charakterze jednego z bohaterów na kartach książek, a w niektórych podejmuje też temat kreacji literackiej. W niniejszej biografii chciałam pokazać, że wbrew tym opiniom jest tylko jeden, integralny Mario Vargas Llosa. Wszystkie idee i poglądy polityczne, które wyznawał w ciągu długiego i ciekawego życia, są wyłożone w jego książkach."
A jaka książka jest dla niego najważniejsza? - Wybrałbym "Rozmowy w katedrze". Mam do niej najwięcej słabości, albo inaczej mówiąc najmniej budzi we mnie odruchów niechęci. Kosztowała mnie najwięcej wysiłku, połowę moich siwiejących włosów zawdzięczam tej właśnie książce. No a drugą mojej żonie - żartował podczas spotkania z polskimi czytelnikami.
* * *
Mario Vargas Llosa (ur. 1936) - peruwiański pisarz, dziennikarz i polityk (w 1993 roku przyjął obywatelstwo hiszpańskie), laureat Nagrody Nobla (2010), członek Peruwiańskiej Akademii Języka i Hiszpańskiej Akademii Królewskiej, w latach 1976-1979 prezes międzynarodowego Pen Clubu, kandydat na prezydenta Peru (1990), autor powieści, nowel, opowiadań, sztuk teatralnych, rozpraw krytycznoliterackich, reportaży i artykułów.
Doktor Urszula Ługowska - iberystka i politolog, pracownik Instytutu Studiów Iberyjskich i Iberoamerykańskich Uniwersytetu Warszawskiego, opublikowała książkę "Boom kokainowy w Ameryce Łacińskiej - Casus Boliwii" (2002) oraz "Trockizm. Doktryna i ruch polityczny" (współautor August Grabski, 2003)
Ksiażka "Mario Vargas Llosa. Literatura, polityka i Nobel" ukazała się właśnie w PIW-ie.

Gość Marcina Zaborskiego opowiadał o tym, co przechowuje w pamięci z czasów dzieciństwa w Gliwicach, w których - jak kiedyś napisał - "liście topoli w ogrodzie są czarne, świat jest czarny, domy są czarne"... Zdradzał, jak wyobraża sobie piekło. Przekonywał, że mimo bólu, który nas dotyka, można "opiewać okaleczony świat".

Mierzył się też z pytaniem, czy można zaprzyjaźnić się z - jak to ujął w swojej poezji - "surowym krawcem, który nie uspokoi się, póki nas nie zaopatrzy w ostatni garnitur, czarny jak noc"?

Adam Zagajewski już jako jedenastolatek stwierdził, że będzie pisał, ale na deklaracjach się chwilowo zatrzymał, ponieważ sam stwierdził, że nie ma nic do napisania... - Ja nie byłem cudownym dzieckiem. Byłem zwykłym dzieckiem, tyle że także zaciekłym czytelnikiem. Czytałem wszystko, co mogłem i uwielbiałem czytać - mówił w rozmowie z Marcinem Zaborskim.

Zaproszenie do rozmowy z wybitnym poetą przyjęli: przewodnicząca Rady Fundacji Herberta - Katarzyna Herbert, redaktor naczelna "Zeszytów Literackich" - Barbara Toruńczyk oraz dziennikarz, publicysta i poeta - Wojciech Bonowicz .

Na muzycznej scenie studia im. Agnieszki Osieckiej, śpiewała Aga Zaryan. Towarzyszył jej pianista Bogdan Hołownia.

"Biuro myśli znalezionych" - wydania archiwalne >>>
Zapraszamy do wysłuchania i obejrzenia "Biura myśli znalezionych". Program prowadził Marcin Zaborski.

Audycja powstała we współpracy z Narodowym Instytutem Audiowizualnym.