Zbigniew Messner nie żyje

Zbigniew Messner od 1981 roku zasiadał w Biurze Politycznym Komitetu Centralnego PZPR i w składzie KC pozostawał do rozwiązania PZPR w styczniu 1990 roku. Tekę premiera objął po Wojciechu Jaruzelskim w 1985 roku, a wcześniej przez dwa lata był w jego rządzie wicepremierem do spraw ekonomicznych.

Jego rząd miał  zająć się wprowadzaniem reform gospodarczych, tak zwanego drugiego etapu reformy.

Zbigniew Messner / You Tube

Ta część reform była zaplanowana na trzy lata. Jej głównym zadaniem było urealnienie systemu gospodarczego, który miał stać się czymś pomiędzy gospodarką socjalistyczną, a kapitalistyczną. Zielone światło zapalone zostało dla przedsiębiorczości i rynku. O prywatyzacji nie było jednak mowy, bo członkowie PZPR nie przełknęliby tego. Zaczęło się więc stopniowe oswajanie z mechanizmami rynkowymi poprzez możliwość tworzenia spółek mieszanych kapitału państwowego i prywatnego.

Tę część reformy rząd zaczął realizować. Z oporem społeczeństwa spotkała się jednak koncepcja urealnienia cen. W PRL centy produktów, zwłaszcza żywności, nie były ustalane przez rynek. Ich wysokość określały decyzje polityczne. Wielokrotnie, z powodu podwyżek cen, w PRL wybuchały społeczne protesty. Dlatego decyzją generała Jaruzelskiego, pakiet reform dotyczących urealnienia cen został poddany pod głosowanie w referendum. W 1987 roku społeczeństwo wypowiedziało przeciwko zmianom i odrzuciło "polski model głębokiej demokratyzacji życia politycznego".

Po niepowodzeniu referendum Zbigniew Messner zrezygnował z funkcji premiera.

Następnym szefem rządu został Mieczysław Rakowski, który kontynuował reformy gospodarcze.

W Radzie Ministrów kierowanej przez Messnera zadebiutował na rządowych salonach Aleksander Kwaśniewski.