Federico García Lorca – hiszpański geniusz

Posłuchaj

Federico García Lorca i hiszpańskie motywy w muzyce światowej. Audycja Jana Webera „Reminiscencje muzyczne” (10.03.1975)

Dodaj do playlisty

Dodaj do playlisty

Urodził się 5 czerwca 1898 w pobliżu Granady. Tam studiował literaturę i filozofię, wtedy napisał też swój pierwszy tom opowiadań "Impresje i pejzaże". Następnie w 1919 roku wyjechał do Madrytu, gdzie wystawił swoją pierwszą sztukę, ale szybko została zdjęta z afiszy. W Madrycie spotkał i zaprzyjaźnił się m.in. z Salvadorem Dalí i Luisem Buñuelem. W latach 1929-1930 przebywał w USA, przede wszystkim w Nowym Jorku.

Pisarstwo

Kiedy wrócił do Hiszpanii proklamowano drugą republikę. Zajął się wtedy reżyserią teatralną, aktorstwem i napisał swoje najważniejsze sztuki. W latach 1931-1936 powstały: "Krwawe gody" i "Dom Bernardy Alba" oraz wiersze, m.in. ze zbiorów "Sześć poematów galicyjskich" i "Sonety ciemnej miłości".

Niedługo później w Hiszpanii wybuchła wojna domowa. Toczyła się w latach 1936–1939 między rządem Republiki Hiszpańskiej, wyłonionym przez koalicję Frontu Ludowego i wspierającymi go siłami (liberałami, republikanami, komunistami, socjalistami i anarchistami) a prawicową opozycją (nacjonalistami, monarchistami, konserwatystami i faszystami).

Muzyka

– Lorca był nie tylko poetą i dramaturgiem. Nie tylko zbieraczem poezji ludowej Andaluzji i Granady, ale także wirtuozem gitary i fortepianu oraz zbieraczem melodii ludowych i tańca – podkreślał Jan Weber.

Muzyką zajmował się pod okiem wybitnego kompozytora Manuela de Falla. Tym wątkiem życiorysu artysty zajął się Jan Weber w swoim cyklu "Reminiscencje muzyczne". W twórczości Lorci jest wiele nawiązań do ludowości. Jego muzyka i sztuki były wielokrotnie wykorzystywane przez innych artystów, nie zawsze z dobrym skutkiem.

– Zastanawiam się czasem i nie umiem odpowiedzieć sobie na pytanie: czy warto coś popularyzować kosztem rzeczywistej, nieprzemijającej wartości – mówił w kontekście częstego wykorzystywania utworów Lorci, Jan Weber.

Dramat artysty

Federico García Lorca w latach 30. XX wieku cieszył się w Hiszpanii i krajach kultury latynoamerykańskiej dużą popularnością. Lorca uważany był za człowieka lewicy, atakował tradycyjną strukturę społeczną, wstąpił nawet do Organizacji Przyjaciół Związku Radzieckiego.

Przed odwetem falangistów nie uchroniły go ani sława, ani intymna przyjaźń z jednym z szefów Falangi. Został wywleczony z domu przyjaciela, a następnie zamordowany. Jego ciało pochowano w masowym grobie pod Granadą.

Posłuchaj audycji Jana Webera o muzycznej drodze Lorci.

mb