Kulej, Grudzień i Kasprzyk pobili ZSRR. Papa Stamm był "zasadniczo zadowolony"

Posłuchaj

Bohdan Tomaszewski rozmawia z Papą Stammem w "złoty dzień polskiego boksu" (PR)

Dodaj do playlisty

Dodaj do playlisty

Po raz ostatni polski bokser stawał na podium olimpijski 25 lat temu w Barcelonie, gdy Wojciech Bartnik zdobył brąz w wadze ciężkiej. Za czasów Feliksa "Papy" Stamma byliśmy światową potęgą.

Do historii przeszedł piątek 23 października 1964 roku, gdy trzech polskich pięściarzy w ciągu godziny wysłuchało Mazurka Dąbrowskiego w stolicy Japonii.

Youtube.com

Zaczął w wadze lekkiej Józef Grudzień. W finale walczył z Wellingtonem Barannikowem. W drugiej rundzie Polak trafia rywala trafia rywala prawym sierpem. Zawodnik z ZSRR jest zamroczony i nie jest w stanie odwrócić losów pojedynku. Sędziowie nie mają wątpliwości, werdykt jest jednogłośny. 25-letni wtedy Grudzień zostaje mistrzem olimpijskim, nie będąc wcześniej mistrzem Polski.

Gdy w tokijskiej hali Korakuen Ice Palace wybrzmiał polski hymn, między liny weszli Jerzy Kulej i Jewgiennij Frołow, by zmierzyć się o złoto w wadze lekkopółśredniej.

Youtube.com

Trener Stamm decyduje się na zaskakująca taktykę - Kulej miał boksować defensywnie i nie atakować. Tak robi przez pierwsze dwie rundy, w trzeciej rusza do ofensywy. Znów Mazurek Dąbrowskiego! Stamm go nie słyszy, bo szykuje już do walki Mariana Kasprzyka.

Ten uciął sobie drzemkę, obudzono go tuż przed finałową walką z Richardas Tamulis, walczącym dla ZSRR Litwinem, zawodnikiem bardzo dobrze mówiącym po polsku. 

Kasprzyk przepustkę do Tokio załatwił sobie w ostatniej chwili - pokonując czarującego w ringu Leszka Drogosza. - Z Ryśkiem wygrałem w finale ze złamanym kciukiem - powie Kasprzyk po walce, która dała mu złoto.

- Zasadniczo jestem zadowolony z postawy naszych chłopców. To jest dowód, że przygotowania i obozy przebiegały prawidłowo. Formę złapaliśmy w odpowiednim momencie - podsumował skromnie Stamm w rozmowie z redaktorem Tomaszewskim.

Chciałem złożyć pozdrowienia dla rodziny.

Po niesamowitym sukcesie w Japonii Polska jeszcze trzy razy wywalczy złoto olimpijskie w boksie. Cztery lata później w Meksyku złoto obroni Kulej, w Monachium (1972) na najwyższym stopniu podium stanie Jan Szczepański, a w Montrealu (1976) najlepszy będzie Jerzy Rybicki.

kbc