Halina Kwiatkowska, aktorka i pedagog krakowskiej sceny teatralnej

Na scenie z Karolem Wojtyłą

Jej właściwe nazwisko brzmiało Helena Królikiewiczówna. Niezależnie od licznych osiągnięć znana była również z bliskiej znajomości z Karolem Wojtyłą, późniejszym Janem Pawłem II. Urodzona w kwietniu 1921 roku w Bochni chodziła z nim razem do szkoły, a później także na studia. To już wtedy zainteresowała się teatrem i razem z późniejszym papieżem grała w przedstawieniach szkolnego teatrzyku, a także w następstwie tego w Teatrze Rapsodycznym.

Encyklopedia Teatru Polskiego podaje: "Artystyczną drogę Halina Kwiatkowska zaczęła w wieku pięciu lat, gdy pierwszy raz wystąpiła na scenie, mówiąc monolog zakochanego w lalce pajaca. Potem był teatr szkolny w wadowickim gimnazjum gdzie grała Balladynę, Antygonę i Anielę obok ucznia - Karola Wojtyły, wcielającego się w postaci Kirkora, Hajmona i Gucia".

Teatrze Rapsodycznym i przed mikrofonem Polskiego Radia

Po śmierci aktorki krakowski portal naszemiasto.pl cytował jej słowa o więziach z późniejszym papieżem i aktorskich początkach: "Kiedy brat Mietka został zamordowany, Wojtyła przygarnął Kotlarczyków do swojego maleńkiego mieszkania na Tynieckiej. Tam właśnie, w suterenie zwanej przez nas katakumbami, odbywały się pierwsze próby Teatru Słowa. 1 listopada 1941 roku po raz pierwszy stanęłam na scenie podziemnego Teatru Rapsodycznego. Wzięłam udział w siedmiu premierach, które grane były w prywatnych mieszkaniach".

Nas cieszy, że Halina Kwiatkowska wystąpiła w kilkudziesięciu przedstawieniach Teatru Polskiego Radia. Co ciekawe, była też autorką wielu słuchowisk, ale też i dramatów scenicznych. W swoim dorobku zgromadziła także kilka książek, a za jedną z nich otrzymała Nagrodę Krakowska Książka Miesiąca, w marcu 2002 roku. Książką tą były "Porachunki z pamięcią". Napisała również niezwykle ciekawy almanach dobrego zachowania. Ciekawostką może być fakt, że mężem jej był Tadeusz Kwiatkowski, znany prozaik i satyryk.

REKLAMA

Uhonorowana Gloria Artis

Także strony Archidiecezji Krakowskiej poświęcają wiele miejsca tej wybitnej osobie: "Przez wiele lat występowała na deskach krakowskich scen – m.in. w Teatrze im. Słowackiego i w Narodowym Starym Teatrze, współpracując m.in. z Jerzym Jarockim i Konradem Swinarskim. Występowała w filmach m.in. Andrzeja Wajdy i Wojciecha Jerzego Hasa. Przez czterdzieści lat była pedagogiem krakowskiej AST. Odznaczona m.in. Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski i Złotym Medalem Zasłużony Kulturze Gloria Artis".

Warto też dodać, że w filmie polskim zagrała niewiele ról, bo zaledwie dziesięć. Najpierw były to "Popiół i diament" i "Lalka" (1968), a później m.in. "07 zgłoś się", "Z biegiem lat, z biegiem dni...", "Śmierć Johna L.", "Oszołomienie" czy "Karol. Człowiek, który został papieżem". Wielu krytyków twierdziło, że mimo niewątpliwego talentu aktorskiego jej domeną byłą scena teatralna, a nie film.

Znana była także z działań na rzecz swojego środowiska w Związku Artystów Scen Polskich. Co ciekawe, była również we władzach Stowarzyszenia, a także w Głównym Sądzie Koleżeńskim. Aktorka pośmiertnie została pochowana z honorami, a urna z jej prochami spoczęła w kolumbarium Alei Zasłużonych na Cmentarzu wojskowym przy ul. Prandoty w Krakowie, dokładnie 30 listopada 2020 roku. 

PP

REKLAMA