Najważniejsze informacje w skrócie: 

• Nigeria i Libia planują budowę długiego na 3,3 tys. km gazociągu, który połączyłby nigeryjskich producentów z libijskimi portami, a w efekcie z europejskim rynkiem
• Planowany gazociąg ma przebiegać przez Niger lub Czad
• Jeżeli gazociąg powstanie, to Nigeria będzie mogła dostarczać gaz do Unii Europejskiej znacznie krótszą i tańszą drogą niż obecnie. Aktualnie gaz z tego kraju dociera drogą morską wokół Zachodniej Afryki 

Nigeria i Libia chcą budować gazociąg ułatwiający eksport do Europy

O projekcie Nigeria-Libia-Europa, który mógłby zrewolucjonizować eksport gazu na rynki europejskie rozmawiali w minionym tygodniu ministrowie ds. ropy naftowej obu krajów, czym pochwalili się na swoich oficjalnych stronach na Facebooku.
Proponowana trasa gazociągu przez Libię będzie miała około 3,3 tys. km długości – mniej niż rozważana wcześniej opcja algierska licząca 4 tys. km, czy marokańska mierząca aż 5560 km.

Rury musiałyby być położone również w jednym z krajów pomiędzy Nigerią a Libią - Czadzie lub Nigrze. Przez drugi z tych krajów przebiegają także proponowane trasy "algierskiego" lub "marokańskiego" gazociągu. Zarówno Czad, jak i Niger zmagają się jednak ze znaczną wewnętrzną niestabilnością, co stawia pod znakiem zapytania możliwość bezproblemowej budowy gazociągu i zapewnienia mu bezpieczeństwa. 

Gazociąg Nigeria-Libia: Szanse kontra Ryzyka

Porównanie potencjalnych korzyści i fundamentalnych zagrożeń związanych z projektem transsaharyjskiego gazociągu.

Szanse (PLUSY)

✅ Dywersyfikacja dla Europy

Zmniejszenie zależności od rosyjskiego gazu.

✅ Krótsza i tańsza trasa

Szybszy transport gazu z Nigerii niż drogą morską.

✅ Zysk dla Nigerii i Libii

Szansa na ogromne dochody z eksportu i tranzytu.

Ryzyka (MINUSY)

❌ Gigantyczne koszty

Inwestycja liczona w miliardach dolarów.

❌ Brak bezpieczeństwa

Trasa przez Sahel, jeden z najniebezpieczniejszych regionów świata.

❌ Niestabilność polityczna

Ryzyko przewrotów i konfliktów w krajach tranzytowych.

Szansa dla Nigerii i Libii, a problem dla Rosji 

Budowa gazociągu z Nigerii to szansa zarówno dla Nigerii, która jest znaczącym producentem błękitnego paliwa, jak i Libii. Libia za rządów al-Kaddafiego była znaczącym dostawcą gazu ziemnego do Włoch, nadal istnieje nawet gazociąg łączący bezpośrednio te kraje. Jednak nigeryjski gazociąg do Libii najprawdopodobniej byłby skierowany przede wszystkim do portów z terminalami pozwalającymi skroplić gaz i załadować go na statki. 

Zwiększenie dostaw z Nigerii, która rocznie produkuje obecnie 40-50 mld metrów sześciennych gazu, mogłoby zmniejszyć zależność UE od dostaw z innych kierunków, głównie z Rosji. Nie pozwoli jednak na pełną niezależność od dostaw ze wschodu nawet jeżeli Libia wróci do historycznych rekordów produkcji (16-17 mld metrów sześciennych rocznie), a Nigeria znacząco zwiększy wydobycie. Rosja przed 2022 rokiem dostarczała do UE ok. 155 mld metrów sześciennych rocznie, pokrywając ponad 40 proc. zapotrzebowania szacowanego na ponad 330 mld metrów sześciennych rocznie. 

Niemniej zwiększenie tańszych dostaw z Nigerii dzięki gazociągowi może wspomóc dywersyfikację źródeł gazu w UE. 

Nigeria jest krajem o największych zasobach gazu ziemnego w Afryce. Według Nigeryjskiej Komisji Regulacji Wydobycia Ropy Naftowej (NUPRC) jego potwierdzone zasoby sięgają 5,94 bln metrów sześciennych.

Czytaj także: 

• Rosja cofnięta do lat 70. XX wieku. Skutki ataku na Ukrainę
• Rachunki za gaz nie będą gwałtownie rosły. Jest zgoda UE
• Ropa pod dnem polskiego Bałtyku. "Największe odkrycie w historii Polski"

Źródło: PAP/Andrzej Mandel