– Arnold Szyfman; założyciel i wieloletni dyrektor Teatru Polskiego; bardzo chciał na własne oczy zobaczyć jaki jest stan jego teatru, miejsca z którym związał całe swoje życie. Przyjechał do Warszawy w marcu 1945 roku i wtedy dokonał bardzo szczegółowej wizji lokalnej. Od razu zachował się tak, jakby od nowa ustanawiał w teatrze życie. – opowiadała w „Notatniku Dwójki” prof. Barbara Osterloff.

Na apel Szyfmana "powrotu do Teatru Polskiego” odpowiedziało bardzo wielu członków jego zespołu. Największym wyzwaniem dla dyrektora, było przekonanie władz, aby zapewniły aktorom jakieś lokum. Pierwszym spektaklem zagranym po wojnie była „Lila Weneda” Juliusza Słowackiego.  – Premiera odbyła się 17 stycznia 1946 r., czyli w rocznicę wkroczenia Wojska Polskiego do ruin Warszawy. To pierwsze przedstawienie, było bardzo ważną prezentacją, przede wszystkim siły środków artystycznych – podkreślała w rozmowie prof. Barbara Osterloff.

Zapraszamy do wysłuchania powojennej historii Teatru Polskiego.

Audycję przygotował Tomasz Mościcki.

***
Z okazji 100. rocznicy powstania stołecznej sceny prezentujemy w Dwójce audycje poświęcone Teatrowi Polskiemu. W "Notatniku Dwójki" prof. Barbara Osterloff opowiadała już o planach i ambicjach, które towarzyszyły przygotowaniom do otwarcia instytucji, o trudnych dniach Teatru Polskiego w czasie I pierwszej wojny światowej, o Teatrze Małym , o premierowym przedstawieniu "Irydiona" z 29 stycznia 1913 roku, o najwybitniejszych reżyserach międzywojnia pracujących na tej scenie oraz o o latach Teatru Polskiego przed wybuchem II wojny światowej

Redaktor Dwójki zwracał uwagę, że podsumowywanie roku w teatrze jest działaniem trudnym, ponieważ teatr rządzi się prawem sezonów, a więc cezura końca roku jest nie do końca naturalna.

- To co najważniejsze w tym sezonie, wydarzyło się pewnie jeszcze w roku 2012. Mieliśmy przedstawienie "Nietoperz” w TR Warszawa. Chyba już w nowym roku odbyła się premiera "Ja, Piotr Rivière” Agaty Dudy-Gracz w Teatrze Capitol we Wrocławiu.

Wśród najciekawszych ubiegłorocznych spektakli Jacek Wakar wymienił również "Podróż zimową", koprodukcję Teatru Polskiego w Bydgoszczy i Teatru Powszechnego w Łodzi, oraz "Kabaret warszawski" Krzysztofa Warlikowskiego.

- Wszystko przyćmiła jednak śmierć Sławomira Mrożka, jednego z najważniejszych polskich dramaturgów powojennych. Kończy się czas wielkich mistrzów w teatrze. W roku 2012 pożegnaliśmy Jerzego Jarockiego. Dodatkowa absencja Krzysztofa Lupy powoduje, że nie mamy w polskim teatrze mistrzów tej miary. Trudno jest mówić o przedstawieniu, które wszystko by przyćmiło...

Więcej w nagraniu audycji.

bch