To już czwarta płyta Andrzeja Jagodzińskiego poświęcona Chopinowi. Najnowsza - "Sonata b-moll" - stanowi dla artysty ukoronowanie długotrwałego procesu przekładania tego kompozytora na język jazzu. Tę sztukę z różnym skutkiem i w różny sposób podejmowali już wcześniej m.in.: Leszek Możdżer, Adam Makowicz, Leszek Kułakowski czy Krzysztof Herdzin. Zarówno w zagranicznych jak i w polskich recenzjach, bardzo często przewija się motyw chopinowskiej, słowiańskiej romantyczności, tak mocno zaznaczającej się w twórczości polskich pianistów jazzowych. Dlatego termin "chopinowski" nurt w polskim jazzie jest jak najbardziej zgodny z rzeczywistością.

Mimo że zdobył dyplom na waltorni - Andrzej Jagodziński - zdecydował się ostatecznie na wybór fortepianu. Przeważyła miłość do Chopina, z którego twórczością jest dobrze zaznajomiony. Przygotowania do prac nad jazzowym zaaranżowaniem "Sonaty b-moll" to pomysł, z którym artysta borykał się od dłuższego czasu. "(…) jest to dzieło wyjątkowe i w inny sposób kojarzy mi się z Chopinem niż pozostałe jego utwory. Ładunek dramatyczny, jaki zawarty jest w materii dźwiękowej, jak i w sposobie skonstruowania formy, nie ma odpowiednika wśród innych jego dzieł." Pozostając wierny oryginalnym tonacjom chopinowskim Jagodziński przerabia i modyfikuje utwór Frycka tworząc jedno, spójne, czterdziestominutowe dzieło. Szybkie, taneczne Finale presto, długie partie kontrabasu Adama Cegielskiego łączące drugą z trzecią częścią kompozycji, stanowiąca spoiwo pomiędzy trzecią a czwartą częścią perkusja Czesława Bartkowskiego, zmienne, raz drapieżne, raz sentymentalne Scherzo… ileż na tej płycie pięknych momentów. „Sonata b-moll” i dołożony jakby na dokładkę Nokturn f-moll op.55 nr 1 (tu już solowe, klasyczne potraktowanie utworu) w wykonaniu Jagodziński trio to nietuzinkowa płyta, a zarazem dowód, że ciężka praca i lata praktyki, pozwalają przenieść także większe tematy muzyki klasycznej na grunt jazzowy. Słuchając tego albumu przypominają mi się udane jazzowe interpretacje muzyki klasycznej dokonane przez Jacquesa Loussiera, czy Bobbiego McFerrina z Chickiem Coreą.

Olga Spasojewska

Celem Międzynarodowego Festiwalu Muzycznego „Bursztynowy Szlak”  jest prezentacja dorobku kultury europejskiej w miejscu, które w kontekście przebiegu i historii Szlaku Bursztynowego, a także swojej dalszej historii zasługuje na miano miejsca styku, krzyżowania się i oddziaływania wielu kultur. 

Kalisz – opisana w 142 r. n.e. przez Ptolemeusza Calisia – to miasto, które u zarania swojej historii był osadą na drodze kupców handlujących bursztynem, przemierzających kontynent z południa na północ. Poza tym w okresie całego średniowiecza Kalisz był jednym z najważniejszych punktów tranzytowych w Europie, gdzie krzyżowało się 9 najważniejszych dla tej części kontynentu szlaków handlowych z północy na południe i ze wschodu na zachód. Ponadto w okresie zaborów Kalisz był najbardziej na zachód wysuniętym miastem Imperium Rosyjskiego, miejscem styku kultur wschodu i zachodu. Był też skupiskiem szczególnie wielu mniejszości narodowych, w tym najstarszej w Polsce Gminy Żydowskiej.

Koncerty teogorcznej edycji Festialu odbywały będa się do czerwca 2011 roku. Cykl otworzą arcydzieła klasyków wiedeńskich w interpretacji Orkiestry Symfonicznej Filharmonii Kaliskiej pod dyrkecją Georga Maisa oraz klarnecisty Jong Sun Janga.

Grupa Mozarta czyli... wiedeńscy klasycy

W.A. Mozart  Uwertura do opery "Dyrektor Teatru"
W.A. Mozart  Koncert klarnetowy A-dur KV 622
F. Schubert  IV Symfonia c-moll "Tragiczna"

Wyk. Jong Sun Jang - klarnet, Orkiestra Symfoniczna Filharmonii Kaliskiej
Georg Mais - dyrygent

15 października (piątek), godz. 19:30
Sala koncertowa WPA UAM im. Profesora Jerzego Rubińskiego