Jan Paweł II i Jan XXIII – święci Wielkiego Soboru
Zmiana rytu liturgicznego i otworzenie się na dialog z innymi wyznaniami. To główne przemiany, które przyniósł Kościołowi katolickiemu zainicjowany przez Jana XXIII Sobór Watykański II.
2014-04-27, 20:33
Posłuchaj
Kiedy kardynał Angelo Giuseppe Roncalli wstępował na tron papieski, niewielu kościelnych hierarchów spodziewało się podczas jego pontyfikatu gruntownych reform katolicyzmu. Jednak obradujący w latach 1962-1965 Sobór Watykański II uważany jest za jedno z najważniejszych wydarzeń chrześcijańskich ostatniego stulecia. Duże zasługi we wprowadzaniu jego postanowień miał Jan Paweł II.
Postanowienia Soboru Watykańskiego II wielu wiernych Kościoła katolickiego łączy przede wszystkim ze zmianami w liturgii. Odstąpienie od odprawiania mszy świętej w języku łacińskim i zwrócenie kapłana ku wiernym podczas celebrowania liturgii pozwoliło ludziom na aktywniejsze uczestnictwo w nabożeństwach. Jednak część duchownych i wiernych do tej pory neguje soborowe przemiany.
– W niektórych miejscach reformy były wprowadzane zbyt gwałtownie. Założeniem Soboru Watykańskiego II było odnowienie rytu liturgicznego – w praktyce doszło do przebudowania całej mszy świętej – mówił w Polskim Radiu 24 Tomasz Rowiński, kwartalnik „Christianitas”.
Choć ideą reform Soboru Watykańskiego II było scalenie Kościoła, w ich wyniku powstało między innymi Bractwo Kapłańskie Świętego Piusa X. Zgromadzenie założone przez konserwatywnego francuskiego biskupa Marcel Lefebvre negowało postanowienia soborowe, co zaowocowało rozłamem i ekskomuniką, którą z członków bractwa zniósł dopiero Benedykt XVI.
REKLAMA
Tomasz Rowiński w Polskim Radiu 24 mówił nie tylko o postanowieniach soborowych i wdrażaniu reform w życie, ale także o dzisiejszych problemach Kościoła katolickiego.
PR24/MP
REKLAMA