Powstanie Warszawskie. 6 września 1944. Świadomość nieuniknionej klęski jest powszechna

Powiązany Artykuł

Powstanie Warszawskie - zobacz serwis specjalny

Posłuchaj

- Towarowej broniliśmy aż do kapitulacji powstania - mówił Jerzy Zakrzewski ps. Młot o walkach na Towarowej i wysadzeniu niemieckich ciężarówek. (PR, 2014) 1:30

Dodaj do playlisty

Dodaj do playlisty

Znajdujące się w rękach wroga Powiśle jest świadkiem gwałtów i mordów na pozostałej w dzielnicy ludności cywilnej. Takie sceny są już tragiczną codziennością stolicy.

Posłuchaj

- Wróg był doskonale uzbrojony, nam na barykadach często brakowało broni, ale duch walki nie upadał - wspominał Jan Brotek ps. Lotnik. (PR, 2014) 2:15

Dodaj do playlisty

Dodaj do playlisty

Trwa przechodzenie ludności cywilnej ze Śródmieścia Północnego przez Aleje Jerozolimskie na Śródmieście Południowe, gdzie jest spokojniej. Z nieba spadają, oprócz bomb, niemieckie ulotki w języku polskim wzywające cywilów do opuszczenia miasta.

Posłuchaj

Niemcy wznawiają szturm z trzech stron na ostatnie posterunki powstańców na Powiślu. Cykl "Dni Walczącej Stolicy" Władysława Bartoszewskiego. (RWE, 1984) 14:57

Dodaj do playlisty

Dodaj do playlisty

Przygnębienie i świadomość nieuniknionej klęski są powszechne. Dla większości oficerów staje się jasne, że Powstanie weszło w okres agonii. Jak pisze ppłk Felicjan Majorkiewicz: "zapowiedziane zrzuty należy traktować jako zastrzyk dany umierającemu dla podtrzymania jego żywota jeszcze na kilka dni, najwyżej kilkanaście dni".

Gen. Tadeusz Bór-Komorowski dodaje tego dnia w depeszy do Londynu: "Sytuacja osiąga swój punkt kulminacyjny. Ludność cywilna przeżywa kryzys, który może mieć zasadniczy wpływ na oddziały walczące".

im