Najpierw w klubie Pardon, To Tu, potem w kawiarni Nie Zawsze Musi Być Chaos dwójka ekspertów od muzyki współczesnej oraz wyrastający z niepokornego jazzu pianista grali dwa Tria op.70 Beethovena przy nabitej sali; publiczność z piwem w ręku słuchała muzyki w tak nabożnym skupieniu, że nawet w filharmoniach trudno byłoby doświadczyć podobnego entuzjazmu dla muzyki Beethovena.

- Wybór miejsca nie wynikał z żadnej ideologii. Po prostu graliśmy sobie Beethovena w piwnicy i w końcu postanowiliśmy pokazać to publiczności. Zadzwoniliśmy więc do Daniela Radtke [z klubu Pardon, To Tu - przyp. red.], a on się zgodził - wyjaśnił Marcin Masecki. Te wykonania zaprzeczały akademickim schematom nie tylko ze względu na miejsce, czy instrumentarium (Masecki przywiózł ze sobą pianino za kilkaset euro, które, jak twierdzi, daje podobny efekt brzmieniowy, co kosztowne historyczne fortepiano), ale też przez swobodne podejście muzyków do kanonów wykonawczych.

- W głównym nurcie istnieją różne skodyfikowane sposoby wykonywania np. muzyki Beethovena, nad którymi ludzie pracują nawet przez pół życia - wyjaśniła prowadząca audycję Ewa Szczecińska - Ale ów wyścig szczurów prowadzi często do perfekcyjnych w każdym detalu wykonań, które jednocześnie zabijają ducha tej muzyki - dodaje. - Zwłaszcza muzyka Beethovena jest przepełniona walką, wielkimi erupcjami energii oraz intelektu. Dobrze, by było to słychać nawet kosztem technicznej doskonałości - zgadza się Masecki.

Czyżby więc przed muzyką klasyczną otwierała się zupełnie nowa epoka? Zachęcamy do wysłuchania audycji "Bita godzina”.

mm/mc

Współcześni wydawcy muzyki wydają się dziś mocno stąpać po ziemi. Nie marzą, że kiedyś uda im się żyć ze swojej działalności, co więcej, rzadko liczą na szybki zwrot kosztów, skupiają się raczej na minimalizacji strat. Wydawanie płyt to dla nich przede wszystkim inwestycja w kulturę i pasja, która na dalszy plan spycha bilans ekonomiczny. Dzięki takiemu podejściu w ostatnim czasie na polskim rynku muzycznym pojawiło się wiele prężnie działających firm płytowych, które stymulują rozwój rodzimej fonografii.

- Pod tym względem jest zupełnie nieźle - oceniał sytuację Jacek Hawryluk. - To, co stanowi o bogactwie tego rynku to różnorodność nośników, bo mamy nie tylko płytę kompaktową, ale i kasety i pliki i winyle. Małych wydawnictw niezależnych jest coraz więcej. Dodatkowo mają one na tyle ciekawą ofertę, że ponad 70% z nich sprzedaje swoje produkty w Europie - zauważał redaktor muzyczny Dwójki. - Z wielką przyjemnością wchodząc do sklepów płytowych w Paryżu widzę polskie płyty. Tego nie było jeszcze 10 lat temu.

Zdaniem Michał Mendyka z wytwórni Bółt ofensywa fonograficzna małych wydawnictw była możliwa dzięki kryzysowi na rynku muzycznym. - Stworzyła się nisza, która wcześniej była zajmowana przez instytucje o charakterze biznesowym. Teraz zajęły ją wytwórnie bazujące na mecenacie prywatnym i publicznym, czy też na "metodach domowych". Dzięki nowym środkom przekazu te wytównie mogą wypracować sobie sposoby docierania do słuchacza i pozyskiwania artystów do katalogu - oceniał.

Według Ryszarda Wojciula z wytwórni For Tune zmieniła się rola wytwórni płytowych. Związane jest to z powszechną dostępnością do studiów nagraniowych. - Nie oczekujemy dziś od wytwórni płytowej, żeby wyłożyła niedostępną dla artysty kwotę, by ten mógł nagrać płytę na najwyższym poziomie. To dziś każdy może zrobić za przeciętną pensję. Zadaniem wytwórni jest pomóc spotkać się słuchaczom z artystami, którzy będą odpowiadali ich oczekiwaniom...

Więcej na temat źródeł finansowania wytwórni płytowych, ich zależności i niezależności - w nagraniu audycji przygotowanej przez Ewę Szczecińską.

bch