Ci straszni bracia Grimm. Ich baśnie nie były pisane z myślą o dzieciach

Jacob urodził się 4 stycznia 1785 roku, ukończył studia prawnicze, był bibliotekarzem królewskim w Westfalii, a jako doradca prawny brał udział w obradach Kongresu Wiedeńskiego. W 1829 roku został profesorem wiedzy o starożytnościach niemieckich na uniwersytecie w Getyndze. Zarówno on jak i jego brat, zostali z niego usunięci za podpisanie protestu przeciwko zniesieniu liberalnej konstytucji.

Młodszy o rok Wilhelm, również prawnik i bibliotekarz, był członkiem akademii nauk i profesorem literatury średniowiecznej na uniwersytecie w Berlinie. Zbierał oraz badał podania i mity ludowe. Wydał liczne teksty z zakresu literatury niemieckiej.

- Podzielili się tworzeniem baśni. Jacob nadawał formę naukową, był zorientowany na zbieranie, opracowywanie i dokumentowanie dzieł. Formę literacką nadał Wilhelm – mówił na antenie PR prof. Grzegorz Leszczyński.

Pierwsze wydanie baśni ukazało się w latach 1812-1815. Mrówcza, benedyktyńska praca zaowocowała imponującym zbiorem opowieści, przypowieści, bajek i baśni przez wieki przekazywanych z pokolenia na pokolenie, z ust do ust w tradycji ludowej, nie tylko krajów europejskich.

Najstarsze teksty ludzkości

Baśnie, utwory literackie sięgające bardzo odległej przeszłości, zdaniem wielu badaczy są najstarszymi utworami jakie przechowała ludzka pamięć. Jak mit towarzyszył obrzędom religijnym, tak baśń towarzyszyła obrzędom inicjacyjnym, wprowadzającym młodzieńca w krąg dorosłych mężczyzn. Dlatego nazywa się ją często rozigraną córą mitu.

– Najczęściej bohaterem baśni jest chłopiec, który pokonuje różnego rodzaju przeszkody, przechodzi obrzęd, za co dostaje rękę pięknej królewny i koronę. To znak dojrzałości płciowej i stan samostanowienia władzy nad sobą – przekonywał prof. Leszczyński w audycji z cyklu "Sezon na Dwójkę".

Posłuchaj

Audycja z cyklu "Sezon na Dwójkę" o życiu i twórczości braci Grimm. Gośćmi red. Hanny Marii Gizy są prof. Grzegorz Leszczyński i Irena Koźmińska. (PR, 24.02.2011) 17:03

Dodaj do playlisty

Dodaj do playlisty

Baśnie dla dorosłych

Bracia Grimm dążyli do odtworzenia najstarszego wzorca motywów baśniowych. Nie były to utwory pisane z myślą o dzieciach, lecz dla celów naukowych. Do pokoju dziecięcego weszły z "drugiej ręki". Stąd charakterystyczne dla nich okrucieństwo, ale też duża doza symbolizmu. Zło zostaje ukarane, a dobro zwycięża.

- Baśń nie oszukuje dziecka. Grimmowie nie mówią o tym, że życie jest bezkonfliktowe. Aby wygrać trzeba zagrać o najwyższą stawkę, ryzykuje się wszystkim. Świat w baśniach jest czarno-biały i to jest ich wielka moc – zakończył specjalista od literatury dziecięcej.

Posłuchaj dyskusji gości red. Hanny Marii Gizy o życiu i twórczości braci Grimm.

mjm