Zapraszamy do serwisu specjalnego poświęconego Festiwalowi "Chopin i jego Europa 2014">>>

- Był to bardzo wykwintny śpiew, w którym przywiązywano wagę do szczegółów: tryli, pasaży, itd. Podobny język charakteryzował włoską muzykę wokalną także we wcześniejszych stuleciach - wyjaśniał Václav Luks w rozmowie z Piotrem Wojciechowskim. - Tak więc bel canto to nie tylko włoska opera XIX wieku. Początek linii rozwoju bel cantare odnaleźć już można w czasach Monteverdiego. Donizetti i Bellini bliżsi są jemu aniżeli Verdiemu. Rossini powiedział już w latach 50. XIX w. w Paryżu: "nasze bel canto umarło”. Połowa tego stulecia wyznacza koniec tej epoki... - argumentował.

Środowy występ Collegium 1704 w Filharmonii Narodowej wypełniły więc arie z oper Donizettiego, Belliniego, Rossiniego, ale też utwory Mozarta i Schuberta. Nie mogło oczywiście zabraknąć próbki, słabo u nas znanej, muzyki czeskiej. Václav Luks poprowadził wykonanie Symfonii D-dur op. 24 Jana Václava Voříška.

- Vořišek to wiedeński kompozytor czasów Franciszka Schuberta, który podobnie jak on żył bardzo szybko i zmarł bardzo wcześnie - wyjaśniał dyrygent słuchaczom Dwójki. - Jeśli chodzi o strukturę muzyczną, to bliżej mu do Beethovena, ale melodyczna inwencja przypomina właśnie utwory Schuberta. Oczywiście jego język jest oryginalny: słychać, że jest to Vořišek, a nie Beethoven czy Schubert - podkreślił.

W rozmowie z Piotrem Wojciechowskim Václav Luks mówił także o udanej współpracy z włoską sopranistką Raffaelą Milanesi. Zachęcamy do wysłuchania nagrania z audycji "Letni Festiwal Muzyczny".

mm/mc

Zapraszamy do serwisu specjalnego poświęconego Festiwalowi "Chopin i jego Europa 2014">>>

W środę Raffaela Milanesi, wraz z Praską Orkiestrą Barokową Collegium 1704 pod dyrekcją Václava Luksa, przedstawiła swoją autorską wizję bel canta, złożoną z fragmentów oper Donizettiego Rossiniego i Belliniego. W rozmowie z Grzegorzem Dąbrowskim szczególną uwagę poświęciła "Lunatyczce" ostatniego z wymienionych kompozytorów.

- Pokochałam to dzieło, kiedy skończyłam 9 lat. Wrażenia i emocje, których doświadczyłam, gdy po raz pierwszy usłyszałam Marię Callas jako Aminę, do dziś we mnie pozostały. W scenie lunatykowania zawiera się cały dramat osoby nierozumianej przez resztę społeczności. To może się przytrafić każdemu z nas - powiedziała. - W arii "Ah, non credea mirarti" obecne się podobne emocje co w wolnych częściach koncertów Chopina. W obu larghettach tych genialnych koncertów można usłyszeć słowa. Z kolei w arii muzyka grana przez orkiestrę niesie ze sobą intensywne uczucie cierpienia. Chopin i Bellini są w pewnym sensie do siebie podobni. Dlatego wybrałam "Lunatyczkę" - dodała.

Raffaela Milanesi opowiadała także o swojej wyjątkowo udanej współpracy z Praską Orkiestrą Barokową Collegium 1704 oraz Václavem Luksem. Zachęcamy do wysłuchania nagrania z audycji "Letni Festiwal Muzyczny".

mm/mc