Mija 11 lat od śmierci Jerzego Giedroycia

Został pochowany na cmentarzu w Le Mesnil-le-Roi we Francji.

Czytaj więcej w serwisie specjalnym>>>

Jerzy Giedroyc urodził się 27 lipca 1906 roku w Mińsku. Był synem farmaceuty Ignacego Giedroycia i Franciszki Starzyckiej. Pochodził z książęcego rodu, pieczętującego się herbem Hippocentaurus.

Ukończył gimnazjum im. Jana Zamoyskiego w Warszawie. Studiował prawo i historię na Uniwersytecie Warszawskim. W czasie studiów był pezesem korporacji akademickiej Patria.

W 1930 został redaktorem tygodnika "Dzień Akademicki", dodatku do "Dnia Polskiego". Przekształcił pismo w dwutygodnik "Bunt Młodych". W 1937 pismo zmieniło nazwę na "Polityka" i stało się tygodnikiem.

W 1931 roku ożenił się z Rosjanką Tatianą Szwecow (małżeństwo trwało sześć lat).

W wiecznej podróży

Po wybuchu II wojny światowej został ewakuowany, jako pracownik Ministerstwa Przemysłu i Handlu do Rumunii. Tam został sekretarzem ambasadora RP w Bukareszcie, Rogera Raczyńskiego, a następnie szefem biura polskiego ambasady Chile. 

Z Rumunii wyjechał do Turcji. Tam wstąpił do wojska, wyjechał do Palestyny i został żołnierzem Brygady Karpackiej. Brał udział w walkach w Egipcie i obronie Tobruku. 

W 1945 roku został wezwany do Londynu, w celu objęcia posady w Departamencie Kontynentalnym Ministerstwa Informacji Rządu RP na Uchodźstwie. Niebawem, na własną prośbę, wrócił do armii gen. Andersa. Tak znalazł się w Rzymie, gdzie w 1946 założył Instytut Literacki, w ramach którego wydawał od 1947 miesięcznik "Kultura".

W październiku 1947 przeniósł wydawnictwo do Maisons Laffitte pod Paryżem i rozwinął rozległą działalność wydawniczą, współpracując z wybitnymi polskimi publicystami i pisarzami emigracyjnymi. Miesięcznik "Kultura" stał się ważnym niezależnym forum wymiany myśli na temat przyszłego kształtu Europy.

W 1953 roku zainicjował wydawanie serii Biblioteki Kultury oraz "Zeszytów Historycznych".

Nie przyjął orderu

Laureat nagrody Polskiego PEN Clubu (1989), nagrody im. św. Brata Alberta (1993), nagrody Polityki (1995) oraz nagrody "Złotego Berła" Fundacji Kultury Polskiej (1999).

Doktor honoris causa Uniwersytetu Jagiellońskiego, Wrocławskiego, Warszawskiego, Uniwersytetu w Białymstoku, Szczecińskiego i Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie.

Laureat Nagrody Kisiela (1992). Odmówił przyjęcia Orderu Orła Białego (1994). Przyjął natomiast Honorowe Obywatelstwo Litwy (1997).

wikipedia.pl, portalwiedzy.onet.pl, kk