Muzeum życia w PRL. "Miejsce spotkania pokoleń"

Z tej opowieści Krystyny Gucewicz dowiadujemy się, dokąd jeździli i gdzie bawili się znani, lubiani i niekoniecznie bogaci, słowem: artystyczna elita Polski Ludowej.

"Na całych jeziorach ty" - tak śpiewała Kalina Jędrusik, a towarzyszył jej zespół pod kierunkiem Adama Sławińskiego. Słowa do tej piosenki napisała Agnieszka Osiecka, która także bywała w miejscach, o których rozmawialiśmy z gościem Dwójki.

Jak powiedziała na początku spotkania dziennikarka, sięgała także do wspomnień poetki. - Wciąż się kłócimy, dla kogo ona to napisała. Czy dla przystojnego pana leśniczego, czy dla Jeremiego Przybory, z którym romansowała przez chwilę.

Autorka zdradziła także genezę swej książki. - Bez przerwy jestem w ruchu, a w czasie pandemii podróżowałam inaczej, czytając wspomnienia z tamtych lat. To dokument epok właściwie różnych, bo jeździłam po Polsce od dziecka. Podróż jako spędzanie czasu nie tylko dla rozrywki, ale dla poznawania świata, jest czymś fantastycznym - dodała.

Według niej w tej książce odbija się tamta Polska i tamte czasy. - Obraz Polski Ludowej jest inny niż to, co się nam wmawia, że w każdej chałupie stał żołnierz radziecki z kałasznikowem. Ludzie żyli, kochali się, cierpieli, polska kultura miała niesamowitą pozycję. Film, teatr, muzyka, plastyka, czego nie dotkniemy, to był mój piękny świat i nadal takim pozostaje - podkreśliła.

Czytaj też:

• "Gustaw Holoubek urodził się ze skrzydłami"
• Mariusz Urbanek: Tyrmand pokazywał, że można nie iść na układy z władzą

Jako osoba wychowana na Kabarecie Starszych Panów czy Dudku zauważyła, że współczesnemu widzowi wmówiono jego potrzeby. - Zostały one sprowadzone do śmiechu do rozpuku. Finezja, jaką mieliśmy w czasach Zielonego Balonika, literacka istota kabaretu, została zaprzepaszczona. Jako odbiorcy macie nie mniej, tylko inaczej, tego współczuję - zaznaczyła Krystyna Gucewicz.

Wspomniała również o fascynacji brydżem Tadeusza Kantora. - Nie grywał, zachwycał się jak dziecko tym slangiem, wszystkimi określeniami, jakby poznał nowy język. 

Na zakończenie spotkania z Krystyną Gucewicz nie zabrakło najkrótszej anegdoty o brydżu autorstwa Adolfa Dymszy. - Na pytanie, czy gra pan na fortepianie odpowiadał: oczywiście, ale nie lubię, bo karty się ślizgają - przypomniała.

***

Tytuł audycji: Wybieram Dwójkę

Rozmawiał: Jakub Kukla

Gość: Krystyna Gucewicz (dziennikarka)

Data emisji: 15.06

Godzina emisji: 16.30

mo

"Nauczył mnie uniku" - Piotr Głowacki o pięściarzu Teddym

W piątek 17 września trafia do kin film "Najmro. Kocha, kradnie, szanuje" w reżyserii Mateusza Rakowicza. Obraz ten inspirowany jest wydarzeniami z życia Zdzisława Najmrodzkiego, legendarnego celebryty półświatka, który zawsze dostaje to, czego chce.

- W jego życiu zdarza się jednak sytuacja niespodziewana: otóż zakochuje się w dziewczynie. To sprawia, że Najmrodzki zaczyna się zastanawiać, czy warto być ciągle ściganym i uciekać przed milicją, czy też ustatkować z najwspanialszą dziewczyną, którą spotkał w życiu. Niestety, dość skuteczny milicjant zaczyna go dopadać, więc bohater ma coraz mniej czasu, by wybrać właściwą ścieżkę życia - zapowiadał scenarzysta Łukasz M. Maciejewski.

Czytaj też:

• Reksio znów zamacha ogonem? Dyrektor SFR: przyglądamy się naszym bohaterom z przeszłości
• Magnus von Horn: platformy społecznościowe to emocjonalny materiał do filmu

"Chłopi" Doroty Kobieli - "Ten film będzie namalowany w stylu Młodej Polski"

W postać "króla złodziei" wcielił się Dawid Ogrodnik, jak jednak zaznaczył gość audycji, pisząc scenariusz, twórcy nie myśleli jeszcze o tym aktorze. - Mieliśmy bardzo duży problem z obsadzeniem, a nawet z myśleniem o tym, kto mógłby zagrać tę rolę. Bo to jest postać, która wysadza ekran. Znalezienie właściwego aktora poprzedził dość długi casting. Reżyser filmu Mateusz Rakowicz miał intuicję, że podoła właśnie ten aktor, jeżeli tylko uwierzy, że jest w stanie zagrać kogoś, kogo do tej pory nie grał.

Postać Najmro opiera się na schemacie negatywnego bohatera – złodzieja, który nie dość, że jest obdarzony pozytywnymi cechami, w czasach PRL-u jest uosobieniem wolności. - Chodziło nam o to, by widz trochę zazdrościł Najmrodzkiemu, że nie jest taki jak on – podkreślił Łukasz M. Maciejewski. - To człowiek, który – gdy świat się wali – zawsze ma jakiś pomysł na to, by z uśmiechem iść do przodu. Nie da się go powstrzymać i to jest jakiś permanentny impuls, co bardzo mi się w nim podobało. To jest też bardzo filmowe i powoduje, że lubimy postać, która zawsze sobie poradzi.

Czytaj też:

• Paweł Maślona i film o Kościuszce. "To nie będzie zwykłe kino historyczne"
• Maciej Bochniak: "Magnezja" to pełnokrwisty film kostiumowy

Film "Najmro. Kocha, kradnie, szanuje" jest również sentymentalną podróżą do końca lat 80. Postacie mówią nietypowym dziś językiem, możemy również zobaczyć znakomite kostiumy z tamtego okresu. - Jesteśmy z Mateuszem Rakowiczem osobami dość sentymentalnymi. Dobrze wspominamy lata 80., bo to były momenty, w których sami po raz pierwszy widzieliśmy uwielbiane przez nas filmy - wyznał Łukasz M. Maciejewski. - Wychodząc naprzeciw emocjom widzów, udało nam się też złapać nasze emocje i przełożyć je na ekran.

Zobacz zwiastun filmu:

[YouTube Kino Helios Polska]

***

Tytuł audycji: Poranek Dwójki

Prowadził: Roch Siciński

Gość: Łukasz M. Maciejewski (scenarzysta)

Data emisji: 16.09.2021

Godzina emisji: 9.30

am